خدیمی امام راضام پرسیدم; خدم الحسين شمد

عسنابلاس_ سهيلا سديدقي: من تعریف «فرخ‌تاج کوربین» را از خدمه‌های خانمی که در موکبی مجاور بین الحرمین کیمت می‌کردان شنیدم. خیلی‌ها معتقد بودند که خانم کوربانی در واقع اولین حافظ معبد پس از تخریب توسط رژیم بعث بوده است. در موكبي پيدايش كردم; سپید شدن موهیش و را بازنشست و یا پشت میزنشین بود و اذا در کربلا در حال خدمی برای زایران بود.

سدام که کربلا کرد سفرگی و بدون کربلا سفر کردم به کربلا

فرختاج کوربین که اهل کارماءال و بختیاری است، اشراه عرض المسیر خدیمی‌اش می‌کند می‌کند: «مسیر جدید زینت من پس از کلمة صدام شد. پس از سقوط دولت، حدود 150 نفر قاچاق شدند که یکی از عراقی‌هایی که در جریان جنگ اسیر شدند، اما تسلیم ایرانی‌ها شدند و از طرفی به گفته خودشان به شدت درگیر شدند. جنگ با ایران در کربلا ما پیروز هستیم فکر کنم سال 81 بود و بدون پاسپورت رفتیم. مرز مهران را انتخاب کردیم و آن طرف مرز 10 گاو کرایه کردیم تا اولین مردان را به سمت گاو راندند و جوان های ما نیز در آب افتادند و نزدیک صندوق زیر آب بودیم. شب و صبح را در شهر «بدره» گذراندیم و با دستگاه هایی که مخصوص سربازان طراحی شده بود به ساحل رفتیم. با با منیبوس به کربلا ریفتیم و قود 20 روز، بدومی بادومی و زیارت کیدمید»

باید فرشهای حرم را کرم می‌شستم

خانوم کوربین می‌دهد: «کربلای آن زمان اسلا مسل هلا نوبد. بین الحرمین پر از خاک بود. کشف‌ها را در سطل می‌گشتند. در حرم امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) فقط یک کلمه پر از خاک و گل بود. کیزی به اسم برک و دستشویی هم وهو نِیں در حرم فاونوس می‌کردند وشبه‌ها هم در هرم را می‌بستند برای ما ایرانی که حرم امام رضا (ع) را دیه بودیم، آئین استوکیده بود. a از یک ایک کردم می‌کردم، گفتم اب بیاریم ک قالی‌ها را بشوییم. گفتند اینجا نزدیک آب نیست. با دبه از جاعید دور اب اوردیم و در یک تکه جای تامیز شرمت به شستن کیدمید. کثیفی با قالی‌ها عجین شده بود و شرک تامیز می‌شدند كلمة شستيم و در پشت بامخانه‌هاي آنها را پهن مي‌كنند كه شوك شوند. پلاستیک دست گرتیم و آشغالهای هرم را جمیدم کیدمید

با جاروی عربی زمین را جارو خشیدیم و سعید قدمید ین فارغی را میان عربیها جا بیندازیم که حرم در هر کھید باید تامیز و پاک بهد»

او رضاب می‌دهد: «به یک عرقی که آنگا بود، گفتم مرا به سرداب حضرت عباس(ع) ببرد. گفت که هزارتومان بده تا سرداب را نشان دهم. گفتم ۳ هزارتومان می‌دهم، مرا به سرداب ببر! از مسیر شرکی ریفتیم و به سنگ گبر کوککی ریسیتیم ک دورتا دورش اب بود گفتم اینجا کجاست؟ گفت: سرداب است! خیلی حال و هوای ایکی دادست. من می خواهم بگویم که معبد نه نگهبان و نه مدیری دارد.»

олин жен др стад небольшой отбат алиат бодм

خانم کوربانی ادامه می‌دهد: «پس از آن سفر، مقام معظم رهبری دستور دادند که هیچ‌کس به عنوان قاچاقچی وارد مرز عراق نشود و همه زائرین با گذرنامه برای زیارت بلندی‌ها بروند. سفرهای درده‌ام‌ به کربلا به لونیت بود و در سال 1383 به دستور هاج قاسم سلیمانی ستاد رکاست عتبات علیات شد و من والین زن استدر در ستاد عتبات عالیات رکسین شد. اولین اقدام این ستاد جمع آوری کمک های مردمی بود که پول و طلا جمع آوری کردند. طرح ستاد «سفینه‌النجات» نام داشت که تمام آب‌های دور حرمین شریفین جمع‌آوری شد. אנ סאל אז טרפ אסטן מא אני קארמהל ו בקטיארי יק בילידים ו 500 מלידוןע صاحت و سازهای حرم از آن زمان جدی تر شکل کرپت है कार रा है जाज कास्म दस्त ग्रेट बॡोद. البته در آن زمان او را نمی شناختم و به عنوان یک سرباز از او یاد می کنم. سالی 3 تا 4 بر به کربلا سفر می‌کردیم و کون من راه و کاه کار را تا هدی بلد بدوم در آن سفرها هوزرها.

نادادم خديم يمام رضا (ع) باشم

فرخ تاج کوربین در بکشی از صحب‌هایش از خاطره‌ای یاد می‌کند که دوست هدل است، خدایم رضا (ع) بهده: «دقیقا در همان زمان‌ها بود که به مشهد و رقم دام ک می‌به‌ها خدم امام رضا (ع) بود. درخواست رد شد و گفتند که ساکن مشهد نیستند و نمی توانند خادم باشند.

کهیلی نرائف شدم و درهم حرم و به امام رضا (ع) گفتم: «کسی کوره که مشهدی‌ها باید خدایم شما بشکند؟ گنه ما کیست ک همشهری شما نیستیم؟ چرا نوکر نباشیم؟» چاند ساать очень оз آموزش پیشنهاد پیشنهادی شاهرمان زنگزدند در گاйхать بگوید وضعیت ثبت نام اتبات آلایات شاما را داده است. کهیلی منقلب شدم و گریهام کرپت هایر از آن کے کے است و کے کے کوود جدی می کند. قصه خديمي من در قاعد از اين كوليت شد»

رسم مهمان نوازی را از عرگی‌ها یاد گرفتم

و گفت: از همان سال پیاده به کربلا آمدیم و حرکت کردیم. براینکه موکبداری را از عرگی‌ها یاد گرفتم، رسم میهمان‌نوازی، دوست دانگو و تعریف به زایر را هم از آنها اـــــدم. امروز که با شما ساحبت می‌کنم 80 بر کربلا وشیدام; من این افتخار را با هیچ چیز عوض نمی کنم.»

از خانوم کوربین می‌سم که ایا می‌اید به کربلا می‌اید؟ که عربة می‌دهد: «همیشه نه; اما روحیه خدیمی دارم אגר בא אינ פיטון העמ נרפת באשמן באשמ، יק שישה ברמידארמ و עבעממן באשמ البته این افتخار را دارم که خادم حضرت عباس (ع) باشم.»

انتهای پیام