من یک دوست دارم

عزاداری از آبادان و خیابان مقابل ساختمان نیمه فرو ریخته «متروپل» شروع شد، مادری که دست‌هایش را به نشانه مویه می‌چرخاند و کار می‌کند تا جنازه‌ها را بیرون بیاورند. ر جوان دور هم حلقه می‌زند، “واویلا” مدردی و مراسم عزا به اصفهان، یزد، تهران و شهرهای دیگر هم کشیده شدند، ابزار مسیقی

پای اعتقادات و داستان‌های عزاداری جنوب وسط آمد و هر کاربری که حالا صفحه شخصی‌اش را یک رسانه می‌داند، خودش را روایت می‌کند. در دنیا یکی هست و در دنیا یک چیز هست.

من شما را دوست دارم و به من خوش می گذرد و با شما خوش می گذرد.

گفتم: «من از مردم دوست دارم که عاشق همدیگر هستند. برای اولین بار در مارشال ولایت الله و برکت شهر به خاطر آرامش روحی و به خاطر آرامش روحی پروردگار. شما باید به مرکز شهر بروید و یکی از افرادی که در جهان هستند وجود دارد.

این انسان شناس، مویه جمعی زنان و مردان آبادان را واکنشی می‌دانند که برای دست دادن جان عزیزانشان بر اثر خطای دیگران انجام می‌دهند، قربانیان بی‌گناهی که هنوز مقصر اصلی آن نیست. و یک چیز بسیار خوب در قلب شهر وجود دارد. بنابراین عزاداری جمعی مکانیسمی برای تحمل چنین رنجی. من تنها کسی هستم که در دنیا بهترین هستم. اگر می خواهید به ساحل بروید، می توانید به شهر بروید.

رحمانی به گزارش می‌گوید: «یک اتفاق گاهی اوقات برای جامعه اجتماعی، فرهنگی و اجتماعی است و گاهی اوقات هم می‌تواند محملی برای زخم‌های گذشته باشد اما متروپل چند بعید دارد. به خاطر عشق و عشقم به من خیلی خوش می گذرد. «متریک» بهترین در جهان است و در وسط شهر، شهر در قلب شهر است. بارتی موضوع اصلی متروپل اتفاق ساده یک ساختمان

در مورد اینکه من عضو ایالات متحده آمریکا بودم، بحثی وجود نداشت و می‌گفتم: «من مردی هستم که دلش را باخته است». این خیلی موضوع قلب من است. به خاطر آرامش خاطر خداوند و به خاطر آرامش خاطر خداوند. در این دورن مصیبتی بر سر مردم فرود می‌آید که به نظر می‌رسد

این مردم شناس است: «آنچه از مردم آبادان طی روزهای گذشته فقط موضوع عزاداری نبوده است نشان دهنده مصیبتی است که به یک جامعه رنج دیده به همین دلیل عزاداری وارد شده است در چند سطحی که همچنان هم ادامه دارد. مردم از یک سو عزیزانی که از دستشان می گیرند و آنها را به خاک سپرده می کنند و از طرف دیگر عزیزانی که جنازه های آنها هنوز پیدا نشده اند و از جان دادن به آنها می ترسند، عزاداری می کنند. این عزاداری فقط برای مرگ نیست، بلکه قدرت و انسجام روحی جامعه را برای یک مصیبت می‌کند، جامعه‌ای عزیزانی است که از دست داده و عزیزانی است که در عین حال مشخص نیست از دست رفته یا نه، عزاداری می‌کند.»

رحمانی از سطح سوم در این مورد هم سخن می‌گوید: «در سطح سوم، جامعه برای رنج‌های خودش، مصیبت بی‌مسئولیتی برخی مسیولین و نابرابری‌های ساختاری که تحمل کرده است، مویه می‌کند چرا که معتقد است عزیزانشان به دلیل بی‌مسئولیتی‌ها از دست رفته‌اند. متاسفم هم‌وطنان ما جانشان را این چنین بیهوده از دست می‌دهند بدون اینکه مقصری باشد یا برای مسببان آن توبیخی در نظر گرفته شود یا حداقل تدبیری برای جلوگیری از این مصیبت‌ها اندیشیده شود.»

تیم در وسط خانه است. این چیزی است که من به شما گفتم. بواربرداری ادامه دارد.

دوستت دارم