چگونه می توان یک کشتی ایرانی را منهدم کرد؟

یک سوال جالب از دیدگاه سیاست عمومی این است که چگونه می توان ورزش کشتی را در ایران با رعایت چند قانون به راحتی از بین برد؟

یکی کشتی یک ورزش با مشارکت بالقوه همه ایرانیان است. هر والدینی آزاد هستند که فرزند خود را در کلاس کشتی ثبت نام کنند و حتی شهرهای کوچک (مانند جویبار) قهرمانان بزرگی در حال ظهور و ظهور هستند ، زیرا صدها هزار نفر که آزادانه در این ورزش شرکت می کنند ده ها قهرمان دارند.

دو کشتی یک هوای تازه است. مسابقات از سطح نوزادان تا نوجوانان ، جوانان و بزرگسالان برگزار می شود. قهرمانان یزدانی ، گرایی ، یوسفی و … در طول این سالها ، آنها صدها مسابقه را برگزار کرده و چندین مسابقه منتخب را پشت سر گذاشته اند تا به تشک المپیک یا مسابقات جهانی برسند. رقابت واقعی و شفاف در کشتی بسیار مهم است.

سه. کسی که به مسابقات بین المللی می رود (با رتبه بالا) برنده مسابقات انتخابی است و نه ، به عنوان مثال ، یک گروه یا هیئت مربیان که از بین کشتی گیران افراد منتخب را انتخاب می کنند.

چهار انگیزه کشتی گیران برای شرکت در مسابقات بین المللی از جوانان تا قهرمانی جهان و المپیک رهبر آنها است.

پنجم. قوانین قایق روشن است و داوران در موارد استثنایی می توانند نفوذ داشته باشند و اشتباهاً برنده را اعلام کنند. تحت تأثیر قرار دادن و کشتن مانند سایر فعالیتهای بشری در کشتی است ، اما قوانین بسیار واضح است و مسابقات زیر نظر مردم و جهان برگزار می شود.

.م امکان اندازه گیری رکورد هر فرد (کشتی گیر و مربی) در این ورزش وجود دارد. تعداد مدال ها ، پیروزی ها و شکست های هر فرد دقیقاً مشخص است و هیچ کس نمی تواند سابقه او را پنهان کند.

هفتم. کشتی گیران شکسته و درمانده تشک را می بوسند و کنار می روند.

هشتم. نهادهای تست دوپینگ داخلی و بین المللی وجود دارند که بر عدالت رقابت و موفقیت اخلاقی نظارت و نظارت می کنند. مجازات متخلفین (حذف و حذف مدال ها) نیز سختگیرانه است.

اگر کسی بخواهد یک کشتی ایرانی با چندین دهه سابقه و موقعیت در صحنه بین المللی را نابود کند ، کافی است که همان قوانین را زیر پا بگذارد. مثلا:

به جای آزادی مشارکت عمومی ، فقط کسانی می توانند بجنگند که نام آنها A است و نام خانوادگی آنها نیز نامیده می شود. (ایجاد انحصار)

مسابقات از خردسالان تا بزرگسالان برگزار نمی شود و انتخاب تیم ملی باید به توصیه مربیان مجرب سپرده شود. (حذف رقابت)

تیم های ملی ایران دیگر نباید در مسابقات بین المللی شرکت کنند و فقط مسابقات داخلی باید برگزار شود. (حذف انگیزه پیشرفت در سطح بین المللی)

مسابقات کشتی از تلویزیون پخش نمی شود ، تماشاگران در سالن مسابقات مجاز نیستند و قوانین مشخص مسابقه نقض می شود. (عدم عدالت و عدم شفافیت)

مبنای استخدام مربیان تیم ملی و انتخاب کشتی گیران تیم ملی نباید موفقیت آنها تا به امروز و موفقیت آنها در مسابقات انتخابی باشد ، بلکه باید بر اساس معیارهای دیگری مانند دوستی با رئیس فدراسیون باشد.

مدال های افتخاری که به افراد (رانت) اعطا می شود و مدال های کسب نشده باید مبنای عضویت در تیم ملی باشد.

آزمایش دوپینگ انجام ندهید و افراد می توانند بدون تمرینات بدنی لازم ، با استفاده از انرژی ، رقبا را شکست دهند.

برای از بین بردن این ورزش ملی و به رسمیت شناخته شده ، لازم نیست همه این هفت اقدام مخرب علیه مبارزه ایران انجام شود ، گاهی حتی یک یا دو مورد از اقدامات من برای نابودی این ورزش کافی است.

اگر کشتی افتخار می کند ، نتیجه سطح بالای مشارکت عمومی (عدم وجود انحصار) ، رقابت پذیری (انکار رانت) ، شفافیت ، رقابت بین المللی ، گردش مالی نخبگان (قهرمانان) ، رقابت بین المللی ، نظارت منصفانه ، قضاوت قابل پیش بینی و موارد دیگر است. جوزف شومپیتر “تخریب خلاق” می نامد. قدیمی ها می روند و جدیدها به بازار می آیند ، ناکارآمد می روند و کارآمد می آید.

راه نابودی کشتی ایرانی ایجاد انحصار ، سرنگونی نخبگان ، قضاوت ناعادلانه ، اجتناب از صحنه بین المللی و انکار تخریب خلاقانه است. در صورت استفاده از این روش ها ، کشتی نمی تواند هیچ مبلغی را پس انداز کند ، نه کمک دولتی ، نه کشتی سازی و نه تجهیزات.

* عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی