معرفی فیلم چارخونه

بسیاری از ما وقتی نام «چارخونه» را می شنویم، بلافاصله به یاد یک سریال کمدی دلنشین و خاطره انگیز می افتیم، اما شاید برخی به اشتباه آن را با عنوان «معرفی فیلم چارخونه» جستجو کنند. در واقع، این اثر محبوب یک مجموعه تلویزیونی است که در سال ۱۳۸۶ قلب میلیون ها بیننده را تسخیر کرد و تجربه ای شیرین از طنز خانوادگی را برایمان رقم زد. این مجموعه تلویزیونی با کارگردانی خلاقانه سروش صحت و نقش آفرینی ستارگانی درخشان، به سرعت جای خود را در میان پرمخاطب ترین آثار کمدی تلویزیون ایران باز کرد و تا به امروز، هر بار که از شبکه های مختلف بازپخش می شود، لبخند را بر لبان بسیاری از ما می نشاند.

این مجموعه نه تنها یک روایت کمدی از زندگی روزمره بود، بلکه با ظرافت هایی، به مسائل اجتماعی و فرهنگی نیز می پرداخت. «چارخونه» داستانی از زندگی در دل یک آپارتمان شلوغ، جایی که نسل ها در کنار هم نفس می کشیدند و هر روز با موقعیت های جدیدی روبرو می شدند. حس همراهی با شخصیت ها، هیجان دنبال کردن ماجراهایشان و گاهی غافلگیری از پیچش های داستانی، این سریال را به تجربه ای تبدیل کرد که هنوز هم پس از سال ها، تازگی و جذابیت خود را حفظ کرده است. تماشای آن، برای بسیاری حکم بازگشت به روزهای خوش گذشته و مرور خاطرات شیرین کودکی یا نوجوانی را دارد و برای نسل های جدید نیز، فرصتی است تا با یکی از برجسته ترین آثار کمدی تلویزیون ایران آشنا شوند.

«چارخونه» در یک نگاه: شناسنامه ای از یک کمدی ماندگار

سریال «چارخونه»، در سال ۱۳۸۶ توسط سروش صحت کارگردانی شد و تهیه کنندگی آن را محسن چگینی برعهده داشت. این مجموعه تلویزیونی، اولین تجربه کارگردانی جدی سروش صحت در دنیای سریال سازی بود که با استقبال بی نظیری روبرو شد و مهر تأییدی بر استعداد او در خلق آثار کمدی ماندگار زد. این سریال با ژانر کمدی، خانوادگی و طنز اجتماعی، توانست طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جلب کند و شب های پاییز ۱۳۸۶ را برای بسیاری از خانواده های ایرانی گرم و خنده دار سازد. شبکه سه سیما، بستر پخش این مجموعه بود که در آن زمان، هر شب ساعت ۲۲، بینندگان را پای تلویزیون میخکوب می کرد.

«چارخونه» در زمان خود، نه تنها یک سرگرمی صرف بود، بلکه آینه ای از روابط خانوادگی، چالش های زندگی مشترک و تعاملات اجتماعی در فضایی آپارتمانی را به تصویر می کشید. موسیقی تیتراژ آن نیز که با حال و هوای سریال همخوانی داشت، به سرعت در ذهن ها ماندگار شد و هنوز هم با شنیدن آن، بسیاری به یاد این اثر خاطره انگیز می افتند. این مجموعه، نمونه ای موفق از یک سریال کمدی ایرانی است که توانست با پرداختن به موقعیت های طنزآمیز و خلق شخصیت های دوست داشتنی، به یکی از برجسته ترین سریال های دهه ۸۰ شمسی تبدیل شود و جایگاه ویژه ای در قلب مخاطبان پیدا کند.

خط اصلی داستان: ماجراهای شیرین و پر دردسر خانواده جمالی

در قلب داستان «چارخونه»، زندگی پرهیاهوی خانواده جمالی قرار دارد. منصور جمالی، با بازی درخشان حمید لولایی، نقش پدر خانواده را بر عهده داشت؛ مردی میانسال که همیشه سعی می کرد اوضاع را تحت کنترل داشته باشد، اما معمولاً خودش درگیر موقعیت های طنزآمیز می شد. در کنار او، شکوه با بازی بی نظیر مریم امیرجلالی، مادر خانواده بود؛ زنی مهربان اما با زبانی تند و تیز که به خوبی از عهده مدیریت خانه و دخترانش برمی آمد. این زوج، به همراه دو دختر و دامادهایشان، در یک مجتمع آپارتمانی چهار واحدی زندگی می کردند. این همزیستی نزدیک، بستر اصلی برای بروز انواع چالش های روزمره، سوءتفاهم ها و موقعیت های کمدی خنده دار بود که در هر قسمت از سریال، با داستانی جدید به تصویر کشیده می شد.

شخصیت های فرعی دیگر نیز هر کدام به سهم خود، رنگ و بوی خاصی به داستان می بخشیدند. این شیوه زندگی در یک فضای مشترک، اجازه می داد تا نویسندگان، به تعاملات بین نسلی، تفاوت های فرهنگی و دیدگاه های متفاوت بپردازند و از دل آن ها، طنز موقعیت و کلامی را بیرون بکشند. هر قسمت از «چارخونه»، با ماجرایی تازه شروع می شد که معمولاً از یک اتفاق ساده آغاز شده و به پیچیدگی های خنده داری منجر می شد. این رویکرد، سریال را از یکنواختی خارج کرده و هر بار، انتظار برای دیدن اتفاقات جدید را در بیننده ایجاد می کرد. این تعاملات خانوادگی، در عین سادگی، بسیار واقعی و ملموس بودند و همین باعث می شد مخاطب به راحتی با آن ها ارتباط برقرار کند و از ته دل بخندد.

ورود شنبه و معمای چهارشنبه: از کمدی خانوادگی تا طنز تند اجتماعی

آنچه «چارخونه» را از یک کمدی خانوادگی معمولی فراتر برد و ابعاد جدیدی به آن بخشید، ورود شخصیت های کلیدی و پیچش های داستانی هوشمندانه بود. در ابتدا، سریال با محوریت زندگی خانواده جمالی پیش می رفت، اما از قسمت های میانی، داستان دستخوش تغییرات بزرگی شد.

شنبه، کارگر افغانستانی که قلب ها را تسخیر کرد

ورود ناگهانی شخصیت «شنبه» با بازی درخشان و فراموش نشدنی سید جواد رضویان، نقطه عطف سریال بود. شنبه، کارگری افغانستانی که با لهجه ای شیرین و ساده لوحی دوست داشتنی، وارد خانه جمالی ها شد، به سرعت به یکی از محبوب ترین شخصیت های کمدی تلویزیون ایران تبدیل گشت. او در ابتدا به عنوان یک کارگر ساده معرفی شد، اما حضورش نه تنها فضا را پر از موقعیت های طنزآمیز کرد، بلکه با روحیه پاک و معصومیت خاص خود، قلب های خانواده و مخاطبان را تسخیر کرد. بازی سید جواد رضویان در این نقش، به قدری طبیعی و ملموس بود که بسیاری از دیالوگ ها و حرکات او در حافظه جمعی ایرانیان ماندگار شد و هنوز هم پس از سال ها، یادآور این شخصیت دوست داشتنی است. شنبه، با تمام سادگی اش، تأثیر عمیقی بر روابط خانواده گذاشت و ناخواسته، پرده از رازهایی برداشت که قرار بود پنهان بمانند.

چهارشنبه، نیرنگ باز دوست داشتنی

اما داستان «چارخونه» تنها به شنبه ختم نمی شد. یکی از بزرگ ترین پیچش های داستانی، افشای هویت واقعی «حامد» (داماد بزرگ خانواده با بازی رضا شفیعی جم) بود. مشخص شد که حامد، همان کسی نیست که ادعا می کند؛ او در واقع، هم ولایتی شنبه است و نام واقعی او «چهارشنبه» است! چهارشنبه با فریبکاری و نیرنگ وارد زندگی دختر بزرگ خانواده شده بود تا با ازدواج با او، صاحب یکی از چهار واحد آپارتمانی شود. این کشف، سریال را از یک کمدی موقعیت ساده فراتر برد و به آن عمقی از طنز اجتماعی و حتی نقدی بر فرصت طلبی بخشید.

ورود شنبه و فاش شدن هویت واقعی حامد به عنوان چهارشنبه، نه تنها ماجراهای خنده دار و غافلگیرکننده ای را رقم زد، بلکه سریال «چارخونه» را به یک اثر کمدی با ابعاد عمیق تر و طنز تندتر تبدیل کرد که به مسائل اجتماعی و فرهنگی نیز می پرداخت.

بازی رضا شفیعی جم در نقش حامد/چهارشنبه نیز بسیار دیدنی بود؛ او به خوبی توانست دوگانگی این شخصیت را به نمایش بگذارد و از دامادی مؤدب و مهربان، به نیرنگ بازی زیرک تبدیل شود. این پیچش های داستانی، باعث شد مخاطب تا آخرین لحظه با هیجان سریال را دنبال کند و هرگز از آن خسته نشود. تقابل سادگی شنبه با زرنگی چهارشنبه، لحظات بی بدیلی از کمدی را خلق کرد که تا مدت ها بر سر زبان ها بود.

ستاره های «چارخونه»: بازیگرانی که خنده آفریدند

یکی از مهم ترین عوامل موفقیت بی نظیر سریال «چارخونه»، حضور تیمی از بازیگران کمدی برجسته و توانمند بود که هر یک به بهترین نحو، نقش خود را ایفا کردند و شخصیت هایی ماندگار را خلق نمودند. شیمی بین این بازیگران، به قدری قوی بود که به طور طبیعی، لحظات کمدی بسیاری را به وجود می آورد.

حمید لولایی: پدر خانواده با چاشنی طنز

حمید لولایی در نقش منصور جمالی، پدر خانواده، بار اصلی کمدی را بر دوش می کشید. او با بازی استادانه اش، شخصیت پدری سنتی اما سردرگم را به تصویر کشید که در تلاش برای حفظ نظم خانواده، معمولاً با حماقت های دلنشین خود، موقعیت های خنده داری را رقم می زد. لولایی با تسلط بر کمدی فیزیکی و توانایی اش در بیان دیالوگ های طنز، نقشی را ایفا کرد که تا مدت ها پس از «چارخونه» نیز، او را به یاد می آوردیم. شخصیت منصور جمالی، نمادی از پدرانی بود که همیشه بهترین را برای خانواده می خواهند، اما گاهی در مسیر رسیدن به آن، با چالش های خنده داری روبرو می شوند.

مریم امیرجلالی: مادر مهربان و گاهی خشن!

مریم امیرجلالی در نقش شکوه، مادر خانواده، مکمل بی نظیری برای حمید لولایی بود. او با صدای محکم و نگاه های قاطعش، شخصیت مادری دلسوز اما جدی را به نمایش گذاشت که در کنار مهربانی، در برخورد با مشکلات و لودگی های دامادها و همسرش، ابایی از تندی نداشت. شیمی بین او و حمید لولایی، یکی از نقاط قوت اصلی سریال بود که تعاملات زوجی آن ها را بسیار باورپذیر و خنده دار می کرد. امیرجلالی توانست تصویری واقعی از یک مادر ایرانی ارائه دهد که هم مراقب خانواده اش است و هم گاهی اوقات، با عصبانیت های بامزه اش، لحظات کمدی خلق می کند.

سید جواد رضویان: شنبه ای که تاریخ ساز شد

همانطور که پیشتر اشاره شد، سید جواد رضویان با نقش «شنبه»، یک انقلاب کمدی ایجاد کرد. او با تغییر لهجه، گریم خاص و بازی بی نظیرش، شخصیتی را آفرید که هم خنده دار بود و هم دردمند. رضویان توانست مرز باریک بین کمدی و درام را به زیبایی نمایش دهد و شنبه را به شخصیتی چندلایه تبدیل کند که همزمان، هم مظلومیت داشت و هم لحظات طنزآمیز. این نقش، اوج هنرنمایی رضویان در کمدی بود که برای همیشه در ذهن بینندگان ماندگار شد. او با این نقش، نشان داد که یک کمدین واقعی، می تواند حتی از دل یک لهجه یا ظاهر متفاوت، همذات پنداری و خنده را بیرون بکشد.

رضا شفیعی جم: دو روی یک سکه کمدی

رضا شفیعی جم نیز در نقش حامد و سپس «چهارشنبه»، توانایی های کمدی خود را به خوبی به نمایش گذاشت. او با تغییر لحن و رفتار، از دامادی خوش مشرب به شخصیتی مرموز و فریبکار تبدیل شد. این دوگانگی در شخصیت پردازی، فرصتی عالی برای شفیعی جم فراهم آورد تا طیف وسیعی از توانایی های بازیگری اش را نشان دهد. بازی او در کنار رضویان، لحظات فراموش نشدنی را به وجود آورد که با طنزی خاص، داستان را به سمت جلو می برد.

دیگر چهره های ماندگار «چارخونه»

علاوه بر این چهار ستاره، جمعی دیگر از بازیگران توانمند نیز در موفقیت «چارخونه» سهیم بودند. بازیگرانی چون مهران غفوریان، فلامک جنیدی، بهنوش بختیاری و شهرام قائدی در نقش دختران و دامادهای خانواده، هر کدام با ویژگی های خاص خود، به تنوع و جذابیت سریال افزودند. محمد نادری نیز در نقش «سه شنبه»، حضوری به یاد ماندنی داشت. هر یک از این بازیگران، با نقش آفرینی های خود، قطعه ای از پازل کمدی «چارخونه» را تکمیل کردند و مجموعه ای هماهنگ و پویا را به وجود آوردند که در هر قسمت، به زیبایی در کنار هم می درخشیدند. این گروه بازیگری قوی، برگ برنده سروش صحت بود که توانست بهترین استفاده را از استعدادهایشان بکند.

حواشی و واکنش ها: «چارخونه» در آینه ی اجتماع

سریال «چارخونه» در کنار محبوبیت و موفقیت های فراوان، با حواشی و انتقاداتی نیز روبرو شد که عمدتاً حول محور به تصویر کشیدن شخصیت های افغانستانی و استفاده از لهجه ی آن ها می چرخید. این مسئله، بحث های گسترده ای را در جامعه و رسانه ها به دنبال داشت و بازتاب های اجتماعی قابل توجهی را به همراه آورد.

نقدهایی بر تصویرسازی شخصیت های افغان

پس از پخش قسمت هایی که شخصیت شنبه در آن حضور پررنگی داشت و استفاده از لهجه ی خاص او، برخی انتقادات نسبت به نحوه ی به تصویر کشیدن مهاجران افغانستانی در این سریال مطرح شد. منتقدان بر این باور بودند که این شیوه، ممکن است به کلیشه سازی و حتی تمسخر لهجه و هویت این قشر از جامعه منجر شود. این حساسیت ها، نه تنها از سوی جامعه ی مهاجران افغانستانی در ایران، بلکه از سوی برخی فعالان اجتماعی و فرهنگی نیز مورد توجه قرار گرفت.

واکنش سفارت افغانستان و رسانه ها

اوج این حواشی، واکنش رسمی سفارت افغانستان در تهران بود. سفارت با صدور بیانیه ای، نسبت به نمایش برخی از جنبه های سریال «چارخونه» اعتراض کرد و خواستار بازنگری در شیوه روایت و شخصیت پردازی شد. این واکنش، باعث شد که مسئله بیش از پیش در رسانه ها مطرح گردد و بحث های جدی تری در بگیرد. علاوه بر سفارت، نشریات و روزنامه ها نیز به این موضوع پرداختند. به عنوان مثال، یادداشتی در روزنامه جام جم منتشر شد که به صورت صریح به این مسئله اشاره داشت:

«بسیار رنجبار است که کسی لهجه ات، این رکن مهم هویتت را به سخره بگیرد؛ و رنجبارتر این است که لهجه ای نازیبا و ناخوشایند را به تو نسبت دهند و آن را به نام تو به سخره بگیرند؛ و این رنجی است مضاعف. ما مهاجران افغان در ایران، هر شب با دیدن مجموعۀ طنز «چهارخانه» چنین رنجی را متحمل می شویم. البته ما مردم، فرزند رنجیم و با آن بزرگ شده ایم، ولی این بار، دشواری در این است که زبانمان را به سخره گرفته اند و زبان خانۀ حقیقت آدمی است.»

این نقل قول، به خوبی عمق احساسات و نگرانی های برخی از مخاطبان و مهاجران را بازتاب می داد. سازندگان سریال و مسئولان تلویزیون نیز در واکنش به این انتقادات، توضیحاتی ارائه دادند و تأکید کردند که قصد توهین یا تمسخر نداشته اند و هدف صرفاً خلق یک شخصیت کمدی در بستر داستان بوده است.

تحلیل اجتماعی و فرهنگی حواشی

این حواشی، از منظر اجتماعی و فرهنگی، اهمیت زیادی داشتند. آن ها نشان دادند که چگونه یک اثر هنری، حتی با نیت طنز، می تواند بر روی حساسیت های هویتی و اجتماعی تأثیر بگذارد. این واکنش ها، سازندگان را به سمت دقت بیشتر در پرداختن به شخصیت های اقلیت ها و پرهیز از کلیشه سازی سوق داد و تلنگری بود برای توجه عمیق تر به مسئولیت اجتماعی هنرمندان و رسانه ها. اگرچه «چارخونه» در مجموع یک اثر کمدی دوست داشتنی بود، اما این حواشی، بخشی جدایی ناپذیر از تاریخچه آن به شمار می روند و نشان می دهند که هنر، همواره در ارتباط تنگاتنگ با واقعیت های اجتماعی و فرهنگی جامعه است.

چرا «چارخونه» در دل ها ماند؟ فرمول موفقیت سروش صحت

موفقیت پایدار و ماندگاری سریال «چارخونه» در حافظه ی جمعی ایرانیان، حاصل ترکیبی از عوامل مختلف بود که هر یک به نوبه خود در خلق این اثر نقش داشتند. این سریال، نه تنها یک کمدی ساده بود، بلکه با ظرافت هایی، توانست مخاطب را به فکر و خنده وادارد.

کارگردانی خلاقانه و نگاه متفاوت سروش صحت

«چارخونه» نخستین تجربه ی جدی سروش صحت در مقام کارگردان بود و او با این اثر، نگاه نو و خلاقانه خود را به کمدی تلویزیونی به اثبات رساند. صحت، توانست از یک سو کمدی موقعیت را به زیبایی اجرا کند و از سوی دیگر، با کارگردانی بازیگران به سمتی سوق دهد که حتی از دیالوگ های معمولی نیز طنز را استخراج کنند. توانایی او در هدایت بازیگران و ایجاد فضایی پویا و پرانرژی، باعث شد که «چارخونه» فراتر از یک کمدی صرف باشد و به اثری با امضای خاص صحت تبدیل شود.

فیلمنامه هوشمندانه با طنز موقعیت و کلامی

فیلمنامه «چارخونه» با هوشمندی خاصی نوشته شده بود. این فیلمنامه، ترکیبی موفق از کمدی موقعیت (مانند زندگی در آپارتمان مشترک و چالش های آن) با طنز کلامی (دیالوگ های پر از کنایه و شوخی) را ارائه می داد. علاوه بر این، پرداختن به مسائل اجتماعی مانند مهاجرت، فرصت طلبی و روابط بین فردی، به سریال عمقی می بخشید که آن را از سایر آثار کمدی متمایز می ساخت. پیچش های داستانی غیرمنتظره، مانند راز شنبه و چهارشنبه، نشان از قلم قوی نویسندگان داشت.

تیم بازیگری بی نظیر: ستاره های کمدی ایران

حضور گروهی از بهترین کمدین های ایران، از جمله حمید لولایی، مریم امیرجلالی، سید جواد رضویان و رضا شفیعی جم، برگ برنده ی «چارخونه» بود. این بازیگران، با تجربیات و توانایی های بالای خود، توانستند شخصیت ها را به خوبی درک کرده و آن ها را با جزئیات دقیق به تصویر بکشند. شیمی و هماهنگی فوق العاده میان این تیم، باعث می شد که لحظات کمدی، کاملاً طبیعی و از دل موقعیت ها بیرون بیاید و تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.

شخصیت پردازی های خاص و به یادماندنی

«چارخونه» موفق شد شخصیت هایی خلق کند که به سرعت در ذهن ها ماندگار شدند. از منصور جمالی و شکوه تا شنبه و چهارشنبه، هر کدام از این شخصیت ها دارای ویژگی های منحصر به فردی بودند که آن ها را باورپذیر و دوست داشتنی می کرد. حتی شخصیت های فرعی نیز با دقت پرداخته شده بودند و به کمدی سریال کمک شایانی می کردند. «شخصیت شنبه چارخونه»، به طور خاص، نمادی از این شخصیت پردازی های خاص و تأثیرگذار بود.

فضای نوستالژیک و خاطره انگیز

برای بسیاری از مخاطبان، «چارخونه» یادآور خاطرات خوب دهه ۸۰ شمسی و شب نشینی های خانوادگی پای تلویزیون است. این سریال، حس نوستالژی را زنده می کند و به همین دلیل، هر بار که بازپخش می شود، همچنان بینندگان زیادی را به خود جذب می کند. این ویژگی، «چارخونه» را در زمره ی سریال های محبوب تلویزیون ایران و بهترین سریال های کمدی ایران قرار می دهد که فراتر از زمان خود، توانسته اند جایگاه ویژه ای در فرهنگ مردم پیدا کنند.

مخاطب پسند بودن: خنده برای همه

«چارخونه» با داستانی ساده اما جذاب و طنزی پاک، قابلیت سرگرم کننده بودن برای طیف وسیعی از مخاطبان، از کودکان تا بزرگسالان را داشت. این ویژگی، آن را به یک سریال خانوادگی واقعی تبدیل کرد که همه اعضای خانواده می توانستند در کنار هم از تماشایش لذت ببرند و لحظات خوشی را سپری کنند. این جامعیت در جذب مخاطب، از دلایل اصلی موفقیت بلندمدت آن بود.

جوایز و افتخارات: آیا «چارخونه» تقدیر شد؟

سریال «چارخونه» در زمان پخش و سال های پس از آن، با استقبال گسترده ای از سوی مخاطبان و منتقدان روبرو شد. اگرچه اطلاعات دقیقی از جوایز و افتخارات رسمی و مشخص این سریال در جشنواره ها یا مراسمات خاص تلویزیونی به صورت عمومی و جامع در دسترس نیست، اما موفقیت آن در جذب مخاطب و ایجاد یک جریان کمدی جدید، خود به تنهایی بزرگ ترین افتخار برای سازندگان آن محسوب می شود.

می توان گفت که «چارخونه»، جایزه ی اصلی اش را از مردم و در خانه های آن ها دریافت کرد. آمار بالای بینندگان، بازپخش های متعدد از شبکه های مختلف سیما و ماندگاری شخصیت هایش در حافظه جمعی، گواه این محبوبیت و موفقیت است. این سریال توانست استانداردهای جدیدی را در کمدی تلویزیونی ایران ایجاد کند و راه را برای تولید آثار مشابه هموار سازد. تقدیرهای غیررسمی، تحسین های عمومی و قرار گرفتن در فهرست سریال های محبوب تلویزیون ایران، از جمله افتخارات معنوی این مجموعه به حساب می آید. این دستاوردها، گاهی ارزشی فراتر از هر تندیس و جایزه ای دارند و نشان دهنده تأثیر عمیق یک اثر بر فرهنگ و ذهنیت جامعه هستند.

سخن پایانی: جایگاه «چارخونه» در گنجینه کمدی ایران

«چارخونه» تنها یک سریال کمدی نبود؛ این مجموعه، نمادی از یک دوره خاص در تلویزیون ایران بود که توانست با ظرافت و طنز، هم به سرگرمی مخاطب بپردازد و هم با هوشمندی، به مسائل اجتماعی پیرامون خود اشاره کند. سروش صحت، با اولین تجربه کارگردانی سریال خود، اثری را خلق کرد که نه تنها خنده را بر لبان مردم آورد، بلکه با شخصیت پردازی های قوی و داستانی پرکشش، تا مدت ها در ذهن ها ماندگار شد.

جایگاه «چارخونه» در تاریخ کمدی تلویزیون ایران، بی شک والاست. این سریال، با رویکردی نو در خلق کمدی موقعیت و ترکیب آن با طنز کلامی، مسیری جدید را برای سریال سازی در این ژانر گشود. تأثیر آن بر روند کمدی سازی و الهام بخشی به آثار بعدی، انکارناپذیر است. «چارخونه» به ما آموخت که می توان از دل سادگی های زندگی روزمره و چالش های خانوادگی، کمدی ای عمیق و پرمغز بیرون کشید که هم خنده دار باشد و هم فکری.

اگر تاکنون فرصت تماشای این سریال بی نظیر را نداشته اید، یا اگر از آن دسته مخاطبان قدیمی هستید که با «چارخونه» خاطره دارید، تماشای دوباره ی آن را به شدت توصیه می کنیم. این مجموعه هنوز هم پس از سال ها، تازگی و جذابیت خود را حفظ کرده است و می تواند برای نسل های جدید نیز، یک تجربه ی شیرین و فراموش نشدنی باشد. اجازه دهید «چارخونه» یک بار دیگر شما را به دنیای پرهیاهو و خنده دار خانواده جمالی ببرد و خاطرات خوش گذشته را برایتان زنده کند.