خلاصه کتاب قوانین بین المللی کشتی آزاد و فرنگی ( مترجم حمید اراضی، بهمن عسگری )

در دنیای پرهیجان کشتی، درک قوانین بین المللی برای هر علاقه مند، ورزشکار، مربی و داور ضروری است. کتاب «قوانین بین المللی کشتی آزاد و فرنگی» با ترجمه حمید اراضی و بهمن عسگری، کلیدی برای فهم عمیق این مقررات است. این مقاله، به ارائه یک خلاصه کاربردی از مهم ترین بخش های این کتاب می پردازد تا بتوانید با بینشی کامل تر، تماشاگر مسابقات باشید و یا در میدان رقابت، بهترین عملکرد را به نمایش بگذارید.

تصور کنید در کنار تشک کشتی ایستاده اید و هر لحظه شاهد فنون و ضد فنون دیدنی هستید. اما گاهی تصمیمات داور یا نحوه امتیازدهی، سؤالاتی را در ذهن ایجاد می کند. همینجاست که اهمیت آشنایی با قوانین پررنگ می شود. وقتی این قواعد را می شناسیم، هر حرکت روی تشک، هر تصمیم داوری و هر امتیاز، معنای عمیق تری پیدا می کند. این کتاب که بر اساس ویراست سال ۲۰۱۰ فدراسیون جهانی کشتی (فیلا، که بعدها به اتحادیه جهانی کشتی یا UWW تغییر نام داد) تدوین شده است، چارچوبی محکم برای فهم این پیچیدگی ها فراهم می آورد. ما در ادامه، شما را به یک سفر کوتاه در دل این قوانین دعوت می کنیم تا از زوایای پنهان این ورزش باستانی آگاه شوید.

پیش نیازهای مسابقه: از ساختار تا وزن کشی، پایه های یک رقابت عادلانه

برای اینکه یک مسابقه کشتی به خوبی برگزار شود، آمادگی های زیادی لازم است که فراتر از تمرینات سخت ورزشکاران است. از محیط مسابقه گرفته تا لباس ورزشکاران و حتی فرایند وزن کشی در کشتی، همه و همه تحت قوانین دقیقی قرار دارند که ضامن عدالت و سلامت رقابت اند.

محیط مسابقه: تشک کشتی و استانداردهای آن

قلب تپنده هر مسابقه کشتی، تشک است. این قطعه بزرگ و رنگارنگ، مکانی مقدس برای رویارویی اراده ها و قدرت هاست و باید استانداردهای خاصی داشته باشد. ابعاد استاندارد تشک، به طور معمول ۱۲ متر در ۱۲ متر است. اما تنها بخش مرکزی آن، یعنی دایره ای با قطر داخلی ۷ متر که با یک نوار نارنجی رنگ به عرض ۱ متر احاطه شده، منطقه اصلی نبرد است. این نوار نارنجی، که گاهی آن را «منطقه کم کاری» یا «منطقه غیرفعال» می نامند، اهمیت زیادی دارد. اگر کشتی گیران به طور مداوم در این منطقه به کشتی ادامه دهند یا از آن خارج شوند، ممکن است با اخطار داور مواجه شوند. جنس تشک نیز باید به گونه ای باشد که ایمنی ورزشکاران را تضمین کند و از آسیب دیدگی های جدی جلوگیری کند.

لباس و تجهیزات ورزشکاران: جزئیاتی که مهم اند

لباس کشتی گیر، یعنی همان دوبنده معروف، صرفاً یک پوشش نیست؛ بلکه بخشی از مقررات مسابقه است. دوبنده ها باید در رنگ های قرمز و آبی باشند تا داوران و تماشاگران بتوانند به راحتی دو کشتی گیر را از هم تشخیص دهند. کفش ها نیز باید بدون پاشنه و با بندهای محکم باشند تا از آسیب رسیدن به حریف جلوگیری شود. اما فراتر از لباس، بهداشت فردی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. ناخن ها باید کاملاً کوتاه باشند و موهای بلند باید به گونه ای جمع شوند که مانع دید کشتی گیر یا حریف نشوند. این نکات به ظاهر کوچک، نشان دهنده احترام به قوانین و سلامت دیگر ورزشکاران است.

فرایند وزن کشی و معاینات پزشکی: گذرگاه اصلی قبل از نبرد

شاید بتوان گفت یکی از پرفشارترین مراحل قبل از مسابقه، قوانین وزن کشی در کشتی است. کشتی گیران باید یک روز قبل از مسابقه، در رده وزنی خود وزن کشی شوند. این فرایند معمولاً ۳۰ دقیقه به طول می انجامد و در تمام مسابقات تنها یک بار انجام می شود. هیچ وزن مشخصی برای دوبنده در نظر گرفته نمی شود و کشتی گیران باید فقط با دوبنده خود وزن کشی شوند.

فهرست نهایی کشتی گیران باید ۶ ساعت قبل از شروع وزن کشی به مسئول مسابقات تحویل داده شود و بعد از این زمان، هیچ تغییری پذیرفته نخواهد شد. این قانون به سازماندهی بهتر مسابقات کمک شایانی می کند.

اما قبل از وزن کشی، معاینات پزشکی نیز حیاتی است. این معاینات معمولاً یک ساعت قبل از وزن کشی انجام می شود و هدف آن اطمینان از سلامت کشتی گیران و جلوگیری از شیوع بیماری های واگیردار است. بدون گذراندن موفقیت آمیز این مرحله، کشتی گیر اجازه وزن کشی و شرکت در مسابقه را نخواهد داشت. این مراحل، هرچند سخت و طاقت فرسا، جزئی جدایی ناپذیر از حرفه ای گری در این ورزش است.

قوانین عمومی برگزاری رقابت ها و برنامه ها: چارچوب کلی مسابقات

فراتر از آمادگی های فردی و محیطی، هر رقابت کشتی در یک چارچوب عمومی از قوانین برگزار می شود که شامل انواع مسابقات، مدت زمان آن ها و نحوه چینش مبارزات است.

انواع مسابقات بین المللی

دنیای کشتی بین المللی میزبان رقابت های متعددی است که هر کدام از اهمیت خاصی برخوردارند. از باشکوه ترین آن ها می توان به بازی های المپیک اشاره کرد که هر چهار سال یک بار برگزار می شود و اوج آرزوی هر کشتی گیری است. پس از آن، مسابقات قهرمانی جهان قرار دارند که هر سال قهرمانان جهان را در اوزان مختلف مشخص می کنند. رقابت های قاره ای مانند قهرمانی آسیا یا اروپا نیز فرصتی برای نمایش استعدادهای منطقه ای و کسب سهمیه برای مسابقات بزرگ تر هستند. هر یک از این مسابقات، هرچند در مقیاس های متفاوتی برگزار می شوند، اما از قوانین فیلا کشتی (UWW) تبعیت می کنند.

مدت زمان مسابقه: نفس گیر و تاکتیکی

شاید برای تماشاگران عادی، مدت زمان مسابقه یک چیز ثابت به نظر برسد، اما در طول سالیان، تغییرات زیادی در این بخش اعمال شده است. بر اساس ویراست سال ۲۰۱۰، مسابقات معمولاً در دو تایم سه دقیقه ای برگزار می شوند که بین آن ها ۳۰ ثانیه استراحت وجود دارد. این زمان بندی، کشتی گیران را وادار می کند تا هم از نظر بدنی آماده باشند و هم تاکتیک های خود را به سرعت پیاده کنند. در برخی شرایط خاص، ممکن است تغییراتی در این زمان بندی اعمال شود، اما هدف همواره افزایش پویایی و هیجان مسابقه است.

سیستم برگزاری مسابقات: مسیر قهرمانی

نحوه چینش مسابقات نیز بخش مهمی از قواعد کلی را تشکیل می دهد. متداول ترین سیستم، سیستم حذفی است که در آن، کشتی گیر با هر باخت از گردونه رقابت ها حذف می شود. اما برای اینکه فرصت بیشتری به کشتی گیران داده شود و عدالت بیشتری برقرار باشد، معمولاً از جدول شانس مجدد (رپه شارژ) استفاده می شود. در این سیستم، کشتی گیرانی که به حریفان فینالیست باخته اند، فرصت پیدا می کنند تا برای مدال برنز مبارزه کنند. گاهی اوقات نیز در مراحل اولیه، مسابقات به صورت گروهی برگزار می شوند و از هر گروه، نفرات برتر صعود می کنند.

داوری و روند مسابقه: چشم اندازی دقیق تر به قلب نبرد

وقتی دو کشتی گیر پا به تشک می گذارند، نگاه های زیادی به آن ها دوخته شده است. اما در پشت صحنه، تیمی از داوران وظیفه دارند که اجرای صحیح قوانین و برقراری عدالت را تضمین کنند. فهم نقش این افراد و چگونگی جریان مسابقه، به ما کمک می کند تا مسابقات را با دید بازتری دنبال کنیم.

ترکیب هیئت داوران: سه رکن اصلی

هیئت داوران یک مسابقه کشتی معمولاً از سه نفر تشکیل شده است که هر یک وظایف مشخصی دارند:

• رئیس تشک (Mat Chairman): او بالاترین مقام داوری در تشک است و بر عملکرد داور وسط و قاضی نظارت می کند. رئیس تشک مسئول تأیید نهایی امتیازات و تصمیمات است و در صورت اختلاف نظر بین داور و قاضی، رأی او تعیین کننده است.
• داور وسط (Referee): او مستقیماً روی تشک حضور دارد و نزدیک ترین فرد به کشتی گیران است. وظیفه داور وسط، هدایت مسابقه، اعلام فنون و امتیازات، کنترل وضعیت جسمانی کشتی گیران و اعمال اخطارهاست. او باید به سرعت فنون را تشخیص دهد و امتیازات را اعلام کند.
• قاضی (Judge): قاضی در کنار تشک می نشیند و از زاویه ای دیگر مسابقه را دنبال می کند. او به صورت مستقل امتیازات را ثبت می کند و می تواند در صورت مشاهده خطا یا فن صحیح که از دید داور وسط پنهان مانده، به رئیس تشک اطلاع دهد.

این ساختار سه نفره، با هدف به حداقل رساندن خطای انسانی و افزایش دقت در قضاوت طراحی شده است.

نحوه آغاز و پایان مسابقه: از سوت شروع تا دست های بالا رفته

مسابقه با سوت داور وسط آغاز می شود، در حالی که کشتی گیران در مرکز تشک و در گارد اولیه خود قرار دارند. هر سه داور باید آماده باشند و با شروع مسابقه، تمرکز کامل خود را بر روی نبرد بگذارند. پایان مسابقه نیز می تواند به روش های مختلفی باشد: اتمام زمان قانونی، ضربه فنی، دیسکالیفه شدن یکی از کشتی گیران، یا اختلاف امتیاز بالا. پس از پایان مسابقه، داور وسط دست کشتی گیر برنده را به نشانه پیروزی بالا می برد.

موقعیت های شروع مجدد مسابقه: سرپا و خاک

در طول مسابقه، به دلایل مختلفی ممکن است نبرد متوقف شود و نیاز به شروع مجدد باشد. دو موقعیت اصلی برای شروع مجدد وجود دارد:

• سرپا (Standing): اگر مسابقه بدون امتیاز خاصی یا با خروج از تشک متوقف شود، کشتی گیران دوباره در مرکز تشک و در حالت سرپا، مسابقه را ادامه می دهند.
• خاک (Par Terre): اگر یک کشتی گیر به دلیل کم کاری یا خروج عمدی از تشک اخطار دریافت کند، حریف او می تواند در موقعیت خاک (کنترل از بالا) مسابقه را آغاز کند. این موقعیت فرصت خوبی برای کشتی گیر مهاجم است تا با اجرای فنون خاک، امتیاز کسب کند. این یکی از قوانین کشتی آزاد بین المللی و قوانین کشتی فرنگی بین المللی است که تأثیر زیادی بر روند مبارزه دارد.

سیستم امتیازدهی و فنون: تفاوت های کلیدی آزاد و فرنگی

شاید جذاب ترین بخش برای هر تماشاگر، نحوه کسب امتیاز و اجرای فنون باشد. درک این بخش به شما کمک می کند تا استراتژی هر کشتی گیر را بهتر تحلیل کنید و از لحظه به لحظه مسابقه لذت ببرید.

امتیازات حاصل از فنون: از ۱ تا ۵ امتیاز

در کشتی، فنون مختلفی وجود دارند که بسته به میزان دشواری، کنترل حریف و حالت خطر، امتیازات متفاوتی دارند.

1. ۱ امتیازی:
   • بیرون بردن حریف از تشک به صورت عمدی.
   • کنترل حریف در حالت خاک بدون اجرای فن بزرگ.
   • اخطار به حریف به دلیل کم کاری (پاسیویتی) یا فرار از تشک.
2. ۲ امتیازی:
   • اجرای فنونی که به پشت حریف روی تشک نرسد یا به حالت خطر منجر نشود.
   • کنترل کامل در خاک و چرخاندن حریف (بارانداز، سوبلس).
   • یک فن سریع و کنترل شده در حالت سرپا که منجر به کنترل حریف روی تشک شود (مثل کنده).
3. ۴ امتیازی:
   • اجرای فنونی از حالت سرپا که به سرعت منجر به حالت خطر شود (مانند یک تیک آف قدرتمند که حریف را بلافاصله به حالت پل یا خطر ببرد).
   • اجرای فنون پرتابی با دامنه بالا که کشتی گیر حریف را از روی سینه به پشت خود پرتاب کند اما به طور مستقیم به حالت خطر کامل و پایدار منجر نشود.
4. ۵ امتیازی:
   • اجرای فنون پرتابی با دامنه بالا و کامل (مانند یک سالتو یا فن کمر بلند) که حریف را از حالت سرپا به پشت روی تشک پرتاب کند و بلافاصله به حالت خطر شدید یا ضربه فنی نزدیک شود.
   • اجرای فنونی که مستقیماً به ضربه فنی منجر شود.

تفاوت های مهمی در فنون مجاز و امتیازدهی در کشتی آزاد و کشتی فرنگی وجود دارد. در کشتی آزاد، استفاده از پاها برای حمله و دفاع کاملاً مجاز است، که این امر منجر به فنون متنوع تر و پویاتر می شود (مثل زیرگیری، لنگ). اما در کشتی فرنگی، استفاده از پاها و گرفتن آن ها به هر شکل ممنوع است و فنون عمدتاً از ناحیه کمر و بالا اجرا می شوند که این رشته را از نظر فنی بسیار دشوار و قدرتی می کند. همین تفاوت ها، تماشای هر دو رشته را منحصر به فرد و جذاب می سازد.

تعریف حالت خطر: مرز باریک بین امتیاز و ضربه فنی

حالت خطر یکی از مفاهیم کلیدی در کشتی است که می تواند مسیر یک مسابقه را تغییر دهد. یک کشتی گیر زمانی در حالت خطر قرار می گیرد که پشتش به شکل عمودی یا موازی با تشک، زاویه ای کمتر از ۹۰ درجه بسازد و در این حالت، برای جلوگیری از ضربه فنی شدن، با تمام توان تلاش کند تا با بالا نگه داشتن بدن خود، شانه ها را از تشک دور نگه دارد.

وضعیت خطر می تواند در موارد زیر رخ دهد:

• کشتی گیر مدافع خود را در وضعیت پل قرار دهد.
• کشتی گیر مدافع با کمر به سمت تشک قرار گرفته و با تکیه بر آرنج ها یا سر خود، تماس شانه ها با تشک را به تعویق بیندازد.
• یکی از شانه های کشتی گیر با تشک تماس پیدا کرده و شانه دیگر او زاویه ای کمتر از ۹۰ درجه با تشک بسازد.
• کشتی گیر روی شانه های خود بچرخد.

حالت خطر زمانی از بین می رود که کشتی گیر در زاویه ای بیش از ۹۰ درجه نسبت به تشک قرار گیرد و سینه و شکمش مقابل تشک باشد. این وضعیت، نه تنها منجر به افزایش امتیاز برای حریف می شود (معمولاً ۲ یا ۴ امتیاز بسته به نوع فن)، بلکه می تواند پیش درآمدی برای ضربه فنی باشد.

ضربه فنی: پایان بخشیدن به مسابقه

ضربه فنی، اوج پیروزی در کشتی و یکی از هیجان انگیزترین لحظات است. ضربه فنی زمانی اتفاق می افتد که یک کشتی گیر بتواند هر دو شانه حریف را به مدت حداقل ۱ ثانیه (در ویراست های جدیدتر، اغلب کمتر از ۱ ثانیه و به محض تماس قطعی هر دو شانه) به طور کامل روی تشک نگه دارد و داور وسط این وضعیت را تأیید کند. با اعلام ضربه فنی، مسابقه بلافاصله پایان می یابد، حتی اگر کشتی گیر از نظر امتیاز عقب تر باشد. این لحظه، نشان دهنده چیرگی کامل یک کشتی گیر بر حریفش است.

امتیازات منفی (پاسیویتی/کم کاری): وقتی زمان از دست می رود

گاهی اوقات، کشتی گیران به جای حمله و اجرای فنون، سعی می کنند زمان را از دست بدهند یا از درگیری فرار کنند. در چنین شرایطی، داوران وارد عمل می شوند و کشتی منفی و جریمه ها را اعمال می کنند. کم کاری (پاسیویتی) به معنای عدم تلاش کافی برای حمله، عدم گرفتن گارد تهاجمی یا فرار از درگیری است. دلایل اعمال امتیاز منفی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• فرار از تشک یا منطقه فعال.
• نگرفتن گارد مناسب برای شروع مسابقه.
• عدم حمله مداوم و فعال.
• گرفتن گارد دفاعی بیش از حد.

معمولاً پس از یک یا دو اخطار شفاهی، داور به کشتی گیر کم کار، اخطار رسمی همراه با دادن ۱ امتیاز به حریف (در کشتی آزاد و فرنگی) یا دادن ۳۰ ثانیه فرصت برای کسب امتیاز (در قوانین جدیدتر) می دهد. این قوانین به منظور تشویق کشتی گیران به کشتی فعال و هجومی طراحی شده اند تا هیجان و جذابیت مسابقات حفظ شود.

ممنوعیت ها، تخلفات و جریمه ها: خط قرمزهای تشک

در هر رقابتی، قواعدی برای حفظ ایمنی و عدالت وجود دارد. در کشتی نیز، برخی فنون و حرکات به دلیل خطرناک بودن یا عدم رعایت روح جوانمردی، ممنوع اعلام شده اند و انجام آن ها با جریمه های سختی همراه است. شناخت این فنون ممنوعه در کشتی برای هر ورزشکاری حیاتی است.

فنون ممنوعه و غیرقانونی: برای سلامت ورزشکاران

لیست فنون ممنوعه در کشتی نسبتاً طولانی است و دائماً با توجه به تجربیات و مطالعات جدید به روز می شود. برخی از مهم ترین فنون ممنوعه در هر دو رشته کشتی آزاد و فرنگی عبارت اند از:

• فنون خطرناک سر و گردن: هرگونه فن که به ستون فقرات یا گردن حریف فشار بیش از حد وارد کند، ممنوع است. مانند قفل کردن سر حریف و اعمال فشار به سمت عقب.
• پرتاب کردن حریف روی سر: اگر کشتی گیری حریف را به گونه ای پرتاب کند که ابتدا سر حریف با تشک برخورد کند، این فن ممنوع و بسیار خطرناک است.
• نلسون دوبل (Double Nelson): این فن که در آن هر دو دست حریف از زیر بغل گرفته شده و به سر او فشار وارد می شود، در کشتی زنان ممنوع است. این ممنوعیت به دلیل حفظ سلامت کشتی گیران زن و جلوگیری از آسیب های احتمالی گردن وضع شده است.
• گرفتن غیرقانونی: مانند چنگ زدن به دوبنده، گرفتن گوش، مو، اندام تناسلی یا هر نقطه آسیب پذیر بدن.
• حرکات غیرورزشی: مانند گاز گرفتن، چنگ انداختن، ضربه زدن با مشت یا آرنج.

عواقب انجام فنون ممنوعه می تواند از اخطار و دادن امتیاز به حریف شروع شود و تا دیسکالیفه شدن (حذف از مسابقه) یا حتی محرومیت از ادامه رقابت ها پیش برود. این قوانین به ما نشان می دهند که سلامت و ایمنی ورزشکاران همیشه در اولویت قرار دارد.

کشتی منفی (امتیازات و اخطارهای منفی): تشویق به رقابت فعال

همانطور که قبلاً اشاره شد، قوانین مربوط به کشتی منفی برای جلوگیری از کم کاری و افزایش جذابیت مسابقات وضع شده اند. داوران به دلایل مختلفی ممکن است اخطار منفی بدهند که نتیجه آن، دادن امتیاز به حریف است.

دلایل اصلی اعمال کشتی منفی:

• فرار از تشک: خروج عمدی از منطقه فعال تشک برای جلوگیری از امتیاز دادن به حریف.
• نگرفتن گارد: عدم حضور فعال در مرکز تشک و تلاش برای به تاخیر انداختن شروع مسابقه.
• کم کاری مداوم: عدم حمله یا تلاش کافی برای اجرای فن.
• اعمال فنون ممنوعه: در صورت تکرار فنون ممنوعه، علاوه بر امتیاز، ممکن است اخطار جدی تر نیز اعمال شود.

تأثیر اخطارها بر نتیجه مسابقه بسیار زیاد است. سه اخطار منفی در یک مسابقه معمولاً به دیسکالیفه شدن کشتی گیر و باخت او منجر می شود. این سیستم، کشتی گیران را مجبور می کند تا از ابتدا تا انتهای مسابقه فعال و هجومی باشند و به دنبال کسب امتیاز از طریق اجرای فنون صحیح باشند.

اعتراض (چلنج): حق مربی و روند بررسی

در هر ورزشی که داوری انسانی دخیل است، احتمال بروز خطا وجود دارد. برای همین، سیستم «چلنج» یا اعتراض، فرصتی است تا مربیان در صورت مشاهده اشتباه داوری، خواهان بازبینی صحنه شوند.

چه کسی حق اعتراض دارد؟

تنها مربی کشتی گیر است که حق اعتراض به تصمیم داوران را دارد. ورزشکاران نمی توانند خودشان مستقیماً اعتراض کنند. این قانون باعث می شود اعتراضات به صورت ساختارمند و از طریق کانال های مشخص انجام شود.

نحوه اعلام اعتراض و زمان بندی آن

مربی باید بلافاصله پس از اتفاقی که به آن اعتراض دارد، اعتراض خود را با پرتاب یک شیء نرم (معمولاً یک بلوک یا کوسن کوچک) به داخل تشک اعلام کند. این کار باید در کمترین زمان ممکن انجام شود؛ معمولاً چند ثانیه پس از تصمیم داور. تأخیر در اعتراض می تواند به معنای پذیرش ضمنی تصمیم داوری باشد. مربی همچنین باید مبلغ مشخصی را به عنوان ودیعه برای اعتراض پرداخت کند (معمولاً ۱۰۰۰ دلار در مسابقات بین المللی)، که در صورت وارد بودن اعتراض، این مبلغ بازگردانده می شود.

روند بررسی اعتراض توسط هیئت داوران

پس از اعلام اعتراض، رئیس تشک به همراه هیئت داوران (و گاهی اوقات با کمک داورانی که وظیفه بازبینی ویدئویی را دارند) صحنه مورد نظر را از زوایای مختلف بازبینی می کنند. این بازبینی با استفاده از تکنولوژی ویدئو چک انجام می شود. داوران با دقت تمام صحنه را بررسی کرده و سپس رأی نهایی خود را اعلام می کنند.

پیامدهای اعتراض (در صورت رد شدن اعتراض)

اگر اعتراض مربی وارد باشد، تصمیم داوران اصلاح شده و امتیازات یا موقعیت ها بر اساس قوانین صحیح تغییر می کنند. اما اگر اعتراض رد شود، مربی مبلغ ودیعه خود را از دست می دهد و علاوه بر آن، به حریف کشتی گیر معترض ۱ امتیاز داده می شود. این قاعده به منظور جلوگیری از اعتراضات بی مورد و سوءاستفاده از سیستم چلنج وضع شده است. این روند، به ما نشان می دهد که حتی در اوج هیجان مسابقه، سعی بر آن است که عدالت به بهترین شکل ممکن رعایت شود.

واژگان و اصطلاحات کلیدی کشتی: زبانی برای درک عمیق تر

هر ورزشی زبان خاص خود را دارد و کشتی نیز از این قاعده مستثنی نیست. آشنایی با اصطلاحات رایج، درک ما را از این ورزش به مراتب عمیق تر می کند. در ادامه به برخی از واژگان کاربردی در کشتی اشاره می کنیم که در کتاب خلاصه قوانین فیلا 2010 نیز به آن ها پرداخته شده است.

اصطلاح	توضیح مختصر
کلینچ (Clinch)	موقعیت درگیری نزدیک و چسبیده بین دو کشتی گیر که اغلب در کشتی فرنگی برای حمله به بالاتنه استفاده می شود.
بارانداز	فنی در خاک که کشتی گیر با در دست گرفتن کمر حریف، او را به پهلو یا پشت خود می چرخاند و امتیاز می گیرد.
کنده	فنی که در آن کشتی گیر دست حریف را از آرنج می گیرد و با فشار به سمت پایین، او را به پهلو می اندازد.
خاک	موقعیتی که کشتی گیر روی تشک قرار گرفته و حریف از بالا او را کنترل کرده است؛ شروع مجدد مسابقه در این حالت به نفع کشتی گیر مهاجم است.
فیتو (Fito)	فنی پرتابی در کشتی فرنگی که کشتی گیر با یک دست زیر کتف و با دست دیگر از کمر حریف می گیرد و او را به سمت پشت پرتاب می کند.
تیک آف (Takedown)	فنی در کشتی آزاد که کشتی گیر با اجرای آن، حریف را از حالت سرپا به خاک می برد و کنترل او را به دست می گیرد.
ضربه فنی	پایان مسابقه با تثبیت هر دو شانه حریف روی تشک به مدت حداقل ۱ ثانیه.
پل	موقعیتی دفاعی که کشتی گیر برای جلوگیری از ضربه فنی، سر و پنجه های پا را روی تشک نگه داشته و پشت خود را قوس می دهد.
پاسیویتی (Passivity)	کم کاری یا عدم حمله فعال کشتی گیر که منجر به اخطار و امتیاز برای حریف می شود.

شناخت این اصطلاحات به شما کمک می کند تا گزارش های مسابقات را بهتر درک کنید و از گفتگوهای فنی کشتی گیران و مربیان بیشتر بهره مند شوید. این واژگان، زبان مشترک دنیای کشتی هستند.

نتیجه گیری: اهمیت یادگیری مستمر قوانین برای تمامی ذینفعان کشتی

همانطور که در طول این مقاله به بررسی خلاصه کتاب قوانین بین المللی کشتی آزاد و فرنگی ( مترجم حمید اراضی، بهمن عسگری ) پرداختیم، روشن شد که قوانین کشتی پیچیده، پویا و همواره در حال تغییرند. از جزئیات فنی یک فن تا تصمیمات حساس داوری، همه و همه تحت تأثیر این قوانین قرار دارند. شناخت دقیق این مقررات نه تنها به عدالت مسابقات کمک می کند، بلکه هیجان و زیبایی این ورزش باستانی را برای همه دوچندان می سازد.

برای یک ورزشکار، آگاهی از قوانین، مانند نقشه راه در میدان نبرد است؛ به او کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف حریف را بهتر بشناسد و از فرصت ها به بهترین شکل استفاده کند و از اشتباهات پرهیز نماید. برای مربیان، این دانش ابزاری قدرتمند برای آموزش، برنامه ریزی تمرینات و تدوین استراتژی های پیروزی است. داوران نیز با تسلط بر این قواعد، قادر خواهند بود قضاوت هایی عادلانه و بی طرفانه داشته باشند و اعتماد ورزشکاران را جلب کنند.

حتی برای یک تماشاگر یا علاقه مند ساده، درک قوانین، تماشای مسابقات را از یک سرگرمی محض به یک تجربه عمیق تر و تحلیلی تر تبدیل می کند. او می تواند ریزه کاری های هر فن، دلایل اخطارها و چرایی تصمیمات داوران را درک کند و با هیجان بیشتری هر مبارزه را دنبال نماید.

با توجه به اینکه قوانین کشتی به طور مداوم توسط اتحادیه جهانی کشتی (UWW) بازبینی و به روزرسانی می شوند، توصیه می شود که تمامی ذینفعان کشتی همواره خود را با آخرین تغییرات آشنا نگه دارند. مطالعه نسخه کامل کتاب «قوانین بین المللی کشتی آزاد و فرنگی» اثر حمید اراضی و بهمن عسگری، می تواند گام بعدی و ضروری برای درک عمیق تر و جامع تر جزئیات و تبصره های مربوط به این قوانین باشد. این کتاب به عنوان یک مرجع معتبر، تمامی آنچه را که برای تسلط بر این دانش نیاز دارید، در اختیار شما قرار می دهد.

پس از این سفر کوتاه در دنیای قوانین کشتی، امیدواریم که بینش شما نسبت به این ورزش غنی و اصیل، عمیق تر شده باشد و با چشمانی بازتر، از این پس نظاره گر نبردهای پهلوانان روی تشک باشید.