دیدنی های جنگل سینهاراجا

جنگل سینهاراجا نگینی پنهان در قلب سریلانکا فراتر از یک جنگل بارانی است. این منطقه حفاظت شده جهانی یونسکو با تنوع زیستی بی نظیرش گنجینه ای ارزشمند برای دوستداران طبیعت و محققان به شمار می رود. اما چگونه می توان از این شگفتی طبیعی بازدید کرد و چه چیزهایی در انتظار ماست؟ این راهنما شما را با دیدنی های جنگل سینهاراجا از تاریخچه و اقلیم آن گرفته تا گونه های گیاهی و جانوری منحصربه فردش آشنا می کند تا تجربه ای به یادماندنی را در این بهشت استوایی رقم بزنید.

جنگل های سینهاراجا در سریلانکا

جنگل های سینهاراجا واقع در جنوب غربی سریلانکا آخرین بازمانده از جنگل های بارانی استوایی این کشور هستند. این جنگل که در زبان سینهالی به معنای «قلمرو شیر» است در استان های ساباراگامووا و سوترن قرار دارد و مساحتی بالغ بر 11000 هکتار را پوشش می دهد. سینهاراجا در سال 1988 به دلیل اهمیت فراوانش در حفظ تنوع زیستی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

دسترسی به سینهاراجا از طریق چهار مسیر اصلی امکان پذیر است. جاده کالاوانا-وداگالا کوتاه ترین و مناسب ترین مسیر برای مسافرانی است که از کلمبو به این جنگل سفر می کنند. سینهاراجا با پوشش گیاهی متراکم و حیات وحش غنی مقصدی ایده آل برای طبیعت گردان و علاقه مندان به ماجراجویی است.

پارک های ملی سریلانکا

سریلانکا بهشتی برای دوستداران طبیعت است و پارک های ملی متعددی دارد که هر کدام تجربه ای منحصربه فرد ارائه می دهند. در حالی که سینهاراجا به دلیل جنگل های بارانی بکر و تنوع زیستی اش مشهور است پارک های ملی دیگری نیز در این کشور وجود دارند که ارزش بازدید دارند. پارک ملی یالا با جمعیت بالای پلنگ ها و فیل ها پارک ملی اودا والاوه با گله های فیلش و پارک ملی هورتون پلینز با مناظر بی نظیرش از جمله این پارک ها هستند.

تنوع پارک های ملی سریلانکا به شما این امکان را می دهد که از سافاری در دشت ها گرفته تا پیاده روی در جنگل های بارانی انواع مختلفی از فعالیت های مرتبط با طبیعت را تجربه کنید. هر پارک ملی گونه های جانوری و گیاهی خاص خود را دارد و فرصتی برای آشنایی با اکوسیستم های مختلف سریلانکا فراهم می کند.

تاریخچه منطقه حفاظت شده سینهاراجا

تاریخچه سینهاراجا به دوران باستان بازمی گردد. شواهد نشان می دهد که این منطقه از دیرباز زیستگاه انسان ها بوده است. با این حال دخالت های انسانی در طول تاریخ تهدیدی برای بقای این جنگل به شمار می رفت. در سال 1978 سینهاراجا به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد و تلاش ها برای حفظ این گنجینه طبیعی آغاز شد.

ثبت سینهاراجا در فهرست میراث جهانی یونسکو در سال 1988 نقطه عطفی در تاریخ حفاظت از این جنگل بود. این اقدام توجه جهانی را به اهمیت سینهاراجا جلب کرد و منابع مالی و فنی بیشتری را برای حفاظت از آن فراهم کرد. امروزه سینهاراجا به عنوان یک الگو در زمینه حفاظت از جنگل های بارانی در جهان شناخته می شود.

مردمان ساکن در جنگل های سینهاراجا

جنگل سینهاراجا با 22 روستا احاطه شده است که جمعیتی حدود 5000 نفر را در خود جای داده اند. تنها دو روستا واروکاندنیا و کولونتوتوا در داخل جنگل قرار دارند. این جوامع محلی ارتباط عمیقی با جنگل دارند و زندگی آن ها به طور مستقیم به منابع طبیعی آن وابسته است. با این حال این وابستگی می تواند چالش هایی را برای حفاظت از جنگل ایجاد کند.

بیشتر ساکنان این منطقه از نظر اقتصادی در سطح پایینی قرار دارند و به کشاورزی و جمع آوری محصولات جنگلی برای امرار معاش خود متکی هستند. آموزش و فرصت های شغلی در این منطقه محدود است. تلاش هایی برای بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی این جوامع و در عین حال کاهش وابستگی آن ها به جنگل در حال انجام است.

اقلیم جنگل های بارانی سینهاراجا

جنگل های سینهاراجا دارای اقلیم بارانی استوایی هستند. میانگین دمای سالانه در این منطقه حدود 23.6 درجه سانتیگراد است و میزان بارش سالانه به بیش از 2500 میلی متر می رسد. بارش ها در طول سال به خوبی توزیع شده اند اما بیشترین میزان بارش در ماه های مه تا ژوئیه و اکتبر تا دسامبر رخ می دهد. به دلیل بارش فراوان رطوبت هوا در این جنگل بسیار بالاست.

عدم وجود دوره خشک در طول سال شرایط مناسبی را برای رشد و تکامل گیاهان و جانوران فراهم کرده است. این اقلیم مرطوب و گرم یکی از عوامل اصلی تنوع زیستی بالای سینهاراجا است.

توپوگرافی جنگل های سینهاراجا سریلانکا

جنگل های سینهاراجا دارای توپوگرافی متنوعی هستند. ارتفاعات این منطقه از 200 تا 1300 متر از سطح دریا متغیر است. توپوگرافی جنگل شامل یک سری بلندی و دره است که در قسمت شمال غربی منطقه حفاظت شده در جهت شرق – غرب قرار می گیرند. در سایر قسمت های منطقه حفاظت شده بلندی ها و دره ها در جهت شمال غربی – جنوب شرقی قرار دارند.

قله هینیپیتیگالا با ارتفاع تقریبی 1150 متر بلندترین قله منطقه است. وجود تپه ها دره ها و رودخانه های متعدد چشم اندازهای زیبایی را در این جنگل ایجاد کرده است.

گونه های بومی در جنگل سینهاراجا

جنگل سینهاراجا به دلیل داشتن گونه های بومی فراوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بیش از 60 درصد از درختان این منطقه بومی سریلانکا هستند و بسیاری از آن ها در هیچ جای دیگری از جهان یافت نمی شوند. دامنه ی بومی بودن در بین پرندگان نیز بسیار بالاست و 19 مورد از 20 گونه ثبت شده در این منطقه بومی سریلانکا هستند. پستانداران و پروانه ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند و بیش از 50 درصد آن ها بومی این منطقه هستند.

وجود گونه های بومی فراوان نشان دهنده اهمیت سینهاراجا در حفظ تنوع زیستی و میراث طبیعی سریلانکا است.

زندگی گیاهی در جنگل های سینهاراجا سریلانکا

پوشش گیاهی سینهاراجا را می توان به صورت جنگل مرطوب استوایی توصیف کرد. درختان بلند و انبوه تنوع بالای گونه ها و وجود گیاهان پیچنده از ویژگی های بارز این جنگل هستند. ارتفاع متوسط درختان بین 35 تا 40 متر متغیر است و برخی از آن ها به ارتفاع 50 متر هم می رسند. خانواده دیپتروکارپاسه (Dipterocarpaceae) یکی از مهم ترین خانواده های گیاهی در این جنگل است که بیش از 90 درصد وابستگی به منطقه زیستی سریلانکا دارد.

تنوع بالای گونه های گیاهی تشخیص الگوهای اکولوژیکی را دشوار می کند. گیاهان این جنگل وابستگی زیادی به محیط زندگی خود دارند.

حیات وحش جنگل بارانی سینهاراجا

جنگل سینهاراجا زیستگاه گونه های جانوری متنوعی است. پرندگان پستانداران خزندگان دوزیستان ماهی ها و پروانه ها از جمله ساکنان این جنگل هستند. مطالعات نشان داده است که درجه بالایی از وابستگی به منطقه زیستی در بین این جانوران وجود دارد. 95 درصد از پرندگان وابسته به سریلانکا در سینهاراجا ثبت شده اند. پلنگ فیل هندی لنگور صورت ارغوانی بومی کبوتر چوبی سریلانکا سارسری سفید سریلانکا و گوزن گونه سمبو از جمله گونه های مهم جانوری در این منطقه هستند.

یکی از جاذبه های دیدنی سینهاراجا دسته های مختلط پرندگانی است که به دنبال غذا می گردند. این پدیده در جنگل های بارانی بسیار رایج است.

بهترین مکان برای مشاهده پرندگان گوناگون در سریلانکا

جنگل سینهاراجا به عنوان بهترین مکان برای مشاهده پرندگان گوناگون در سریلانکا شناخته می شود. این جنگل زیستگاه بسیاری از گونه های بومی و مهاجر است و فرصتی بی نظیر برای تماشای پرندگان در زیستگاه طبیعی شان فراهم می کند. جاده های قدیمی برای جنگل گردی بهترین دسترسی را برای دیدن پرنده ها در سینهاراجا فراهم می کنند.

مسیرهای پیاده روی در جنگل

جنگل سینهاراجا دارای مسیرهای پیاده روی متعددی است که به بازدیدکنندگان این امکان را می دهد تا از نزدیک با طبیعت بکر این منطقه آشنا شوند. دو مسیر اصلی پیاده روی به قله مولاولا و قله سینهاگالا منتهی می شوند. این مسیرها از مرکز حفاظت کوداوا (KCC) آغاز می شوند و به یک اندازه لذت بخش و دیدنی هستند.

در طول مسیرهای پیاده روی می توانید از تماشای درختان بلند و انبوه رودخانه های کوچک با آب زلال و گونه های مختلف پرندگان لذت ببرید.

غار سنکاندا

غار سنکاندا یک غار صخره ای است که در گذشته محل زندگی یک روحانی بوده است. بر اساس افسانه ها پادشاه ویکراماباهو پس از فرار از دست دشمن در این غار پناه گرفته و سلطنت خود را در این جنگل بنا کرده است.

کودیماله

کودیماله بلندترین قله در میان قله های کوچک داخل جنگل سینهاراجا است. اعتقاد بر این است که در زمان های قدیم پرچم ملی و پرچم های مذهبی بر فراز این قله به اهتزاز درمی آمده است. ارتفاع این قله حدود 245 متر از سطح دریا است.

پوس ولا

در نزدیکی کودیماله یک گیاه بالارونده غول پیکر 200 تا 300 ساله به نام پوس ولا (Entada pusaetha) وجود دارد. این گیاه تزیینی زیبایی طبیعی و ارزش جنگل را افزایش می دهد.

مسیر عشاق

مسیر عشاق یک راه باریک در اطراف حوض شاهانه است که از میان درختان بلند و سایه بان ها عبور می کند. این مکان مورد علاقه جوانان و گردشگران است و فضایی آرامش بخش و زیبا را برای بازدیدکنندگان فراهم می کند.

برکه

در دوران پادشاهی ملکه و سایر اعضای خانواده سلطنتی از این برکه برای ورزش های آبی استفاده می کردند. مردم محلی باور دارند که یک قاب طلا که حاوی اشیاء گرانبهای پادشاه است در ته این برکه پنهان شده است.

صندلی مرمر

در گذشته یک صخره مرمر صاف در داخل جنگل وجود داشته که به عنوان محل استراحت خانواده سلطنتی استفاده می شده است. این صخره اخیراً به سری دالادا سیلوان (Sri Dalada Sylvan) منتقل شده و به عنوان محل قرار دادن گل ها نگهداری می شود.

هتل و اقامتگاه در سریلانکا

سریلانکا دارای هتل ها و اقامتگاه های متنوعی است که پاسخگوی نیازهای مختلف گردشگران هستند. از هتل های لوکس در شهرهای بزرگ گرفته تا اقامتگاه های بوم گردی در مناطق روستایی گزینه های متعددی برای اقامت در این کشور وجود دارد. در نزدیکی جنگل سینهاراجا نیز اقامتگاه های متعددی وجود دارد که به شما این امکان را می دهد تا به راحتی از این جاذبه طبیعی بازدید کنید.

انتخاب محل اقامت مناسب نقش مهمی در کیفیت سفر شما دارد. قبل از رزرو هتل یا اقامتگاه به موقعیت مکانی امکانات و نظرات سایر مسافران توجه کنید.

برای دیدن سریلانکا چند روز زمان نیاز داریم؟

برای بازدید از جاذبه های اصلی سریلانکا حداقل 7 تا 10 روز زمان لازم است. این مدت به شما امکان می دهد تا از شهرهای تاریخی سواحل زیبا و مناطق طبیعی دیدن کنید.

بهترین زمان سفر به سریلانکا کی است؟

بهترین زمان سفر به سریلانکا از دسامبر تا مارس برای سواحل غربی و جنوبی و از می تا سپتامبر برای سواحل شرقی است. در این فصول آب و هوا خشک و آفتابی است.

بهترین جاذبه های طبیعی سریلانکا کدام ها هستند؟

از جمله بهترین جاذبه های طبیعی سریلانکا می توان به جنگل سینهاراجا پارک ملی یالا پارک ملی هورتون پلینز صخره سیگیریا و سواحل زیبای این کشور اشاره کرد.