بیماری کووید-19 و تشدید گرسنگی در سراسر جهان

در حال حاضر ، برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد (WFP) اعلام کرده است که تعداد افراد در معرض گرسنگی بیش از 270 میلیون نفر است که دو برابر بیشتر از قبل از همه گیری است. بیماری کووید -19 بحران زندگی افرادی را که در گذشته با مشکلاتی مانند فقر ، درگیری مسلحانه و تغییر اقلیم روبرو بوده اند ، تشدید کرده است.

28 مه (7 ژوئن) هر ساله روز جهانی گرسنگی است. طبق گزارش گرسنگی سازمان ملل متحد ، گرسنگی اصطلاحی است که برای توصیف دوره هایی استفاده می شود که جمعیت به دلیل کمبود پول ، عدم دسترسی به غذا یا سایر منابع غذایی دچار ناامنی شدید غذایی شده اند. آستانه کمبود غذا یا سو mal تغذیه کمتر از 1800 کالری در روز است.

مطالعه بانک جهانی در 48 کشور نشان داد که تعداد قابل توجهی از مردم از کمبود غذا یا کاهش مصرف رنج می برند. کاهش کالری دریافتی و تغذیه افراد در معرض خطر فواید فقر و کاهش سلامتی را تهدید می کند و می تواند تأثیر پایداری در رشد شناختی کودکان خردسال داشته باشد.

محققان گفتند: “ما باید از بحران اپیدمی درس بگیریم و شروع به ایجاد تغییر کنیم.” با گذشت بیش از یک سال از شیوع بیماری همه گیر Covid-19 ، بسیاری از نگرانی ها در مورد افزایش گرسنگی تأیید شده است. بررسی های انجام شده توسط سازمان ملل و بانک جهانی نشان داده است که این اپیدمی بر برنامه اهداف جهانی پایدار جهانی 2030 ، به ویژه هدف پایان دادن به فقر و گرسنگی تأثیر گذاشته است و تلاش ها نتیجه عکس داده است.

قبل از شیوع بیماری تعداد گرسنگان در جهان در حال افزایش بود و اکنون پیش بینی می شود که بدون در نظر گرفتن “قحطی صفر” این تعداد یک میلیارد نفر باشد و البته تا سال 2030 860 تا 909 میلیون نفر تحت تأثیر گرسنگی. دریافت خواهد کرد. بانک جهانی پیش بینی کرده است که تا پایان سال جاری ، این اپیدمی از 111 به 149 میلیون فقر شدید در جهان ایجاد خواهد کرد.

حقایق اساسی در مورد گرسنگی جهانی

در سراسر جهان ، بیش از مقدار کافی غذا برای تأمین جمعیت جهان تولید می شود ، اما بیش از 690 میلیون نفر هنوز گرسنه هستند. به دنبال ده سال کاهش مداوم که 8.9 درصد از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می دهد ، گرسنگی در جهان در حال افزایش است. از سال 2018 تا 2019 ، تعداد مبتلایان به سوrition تغذیه 10 میلیون نفر افزایش یافته و اکنون تقریباً 60 میلیون نفر بیشتر از سال 2014 دچار سو malتغذیه هستند.

گرسنگی به شدت با فقر ارتباط دارد و شامل تعامل بین عوامل اجتماعی ، سیاسی و جمعیتی است. افراد در فقر غالباً دچار ناامنی غذایی بی خانمان ، بی احتیاطی و زندگی در محیط های آسیب پذیر با کیفیت محدود آب ، سرویس بهداشتی و دسترسی ناکافی ، یا دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزشی نمی شوند. همه اینها منجر به گرسنگی می شود. مهمترین عوامل گرسنگی شامل موارد زیر است.

درگیری دلیل اصلی گرسنگی شدید است. 77 میلیون نفر در 22 کشور به دلیل خشونت مسلحانه و ناامنی در سال 2019 گرسنگی را تجربه کردند. 70٪ از 20 کشور برتر تحت شرایط تهدید ناامنی غذایی و درگیری قرار دارند. تأثیرات بیماری Covid-19 می تواند 35٪ باعث عدم امنیت غذایی در منطقه شود.

درگیری همچنین عامل اصلی بحران های شدید غذایی ، از جمله گرسنگی است ، واقعیتی که در ماه مه 2018 توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد رسماً تصدیق شد. وقتی درگیری بیش از حد طولانی شود ، گرسنگی و سو mal تغذیه بیشتر می شود. درگیری ها در حال افزایش است ، برخی از آنها به دلیل شوک هوا بدتر می شوند. افراد و سازمان هایی که برای مقابله با گرسنگی تلاش می کنند ، بیش از هر زمان دیگری باید رویکردهای حساس به درگیری را در پیش بگیرند.

تحولات مربوط به آب و هوا ، دسترسی به غذا را در بسیاری از کشورها تحت تأثیر قرار داده و بنابراین به افزایش ناامنی غذایی کمک کرده است. بحران اقتصادی در کشورهای وابسته به نفت و سایر درآمدهای صادراتی کالاهای اساسی ، دسترسی به غذا را تحت تأثیر قرار داده و دسترسی مردم به غذا را کاهش داده است.

بلایای شدید آب و هوایی در سال 2019 ، 25 میلیون نفر را در 34 کشور دچار بحران غذایی کرد که 77 درصد آنها در آفریقا بودند. همچنین فرسایش خاک یکی از مهمترین دلایل تأمین ناپایدار مواد غذایی در جهان است و هزینه سبد غذایی اساسی در سه ماهه دوم سال 2020 با 20٪ افزایش به 10٪ بیشتر رسیده است.

افزایش گرسنگی کاهش نمی یابد. تا پایان سال 2020 ، تعداد افراد ناامن غذایی به دلیل بیماری Covid-19 افزایش یافته و اقدامات فوری و مداوم برای جلوگیری از وخیم شدن بیشتر اوضاع و مکانهایی که در معرض گرسنگی قرار دارند ، لازم است.

در سال 2019 ، تقریبا 690 میلیون نفر از سو mal تغذیه رنج می برند ، که پس از سال 2014 حدود 60 میلیون نفر است. محققان می گویند حدود نیمی از مرگ و میر در کودکان زیر پنج سال به دلیل ناباروری است. در سال 2019 ، 21٪ (144 میلیون) کودک زیر 5 سال کوتاه مدت بودند ، در حالی که 49.5 میلیون کودک فوت کردند. اثرات این اپیدمی گرسنگی کودکان را تشدید می کند و 6.7 میلیون کودک تا پایان سال می میرند.

در این کره خاکی غذا برای همه وجود دارد ، اما حدود 690 میلیون نفر در سراسر جهان هر شب گرسنه به رختخواب می روند. کشاورزان ، دامداران و ماهیگیران کوچک حدود 70٪ از غذای جهان را تولید می کنند ، اگرچه آنها به ویژه در برابر ناامنی غذایی آسیب پذیر هستند و فقر و گرسنگی بیشتر در مناطق روستایی شیوع دارد.

در کشورهای آشفته ، مانند برخی کشورهای آفریقایی ، قحطی منجر به سازوکارهای منفی مقابله ای مانند قاچاق کودک ، ازدواج زودرس و اجباری و غیره شده است. طی پنج سال گذشته ، نیازهای مالی برای امنیت غذایی در برنامه های بشردوستانه به طور پیوسته افزایش یافته و تقریباً دو برابر شده است. این روند نگران کننده از 4.7 میلیارد دلار در سال 2015 به 8.9 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش یافته است.

ایمنی مواد غذایی و کوید – 19

امنیت غذایی مربوط به در دسترس بودن و استفاده از غذا است. غذا زمانی امن تلقی می شود که فرد برای داشتن زندگی فعال و سالم همیشه غذایی سالم و مقوی داشته باشد. در بسیاری از کشورها ناامنی غذایی حاد وجود دارد و این پیشرفت اقتصادی سالها را تغییر خواهد داد. قبل از اینکه اپیدمی کوید -19 منجر به کاهش درآمد و ایجاد اختلال در زنجیره تامین شود ، به دلایل مختلف از جمله درگیری ، شرایط اقتصادی و اجتماعی ، خطرات طبیعی ، تغییرات آب و هوایی و آفات ، قحطی های مزمن و حاد در حال افزایش بود. عواقب بیماری Covid-19 منجر به افزایش شدید و گسترده ناامنی غذایی در سراسر جهان شده و تقریباً در همه کشورها خانواده های آسیب پذیر را تحت تأثیر قرار داده و انتظار می رود تا سال 2022 ادامه داشته باشد.

قیمت جهانی مواد غذایی از ژانویه 2020 تاکنون 38 درصد افزایش یافته است. قیمت ذرت 80٪ و قیمت گندم 28٪ بالاتر از ژانویه 2020 است. حتی اگر چشم انداز تولید دانه جهانی خوب باشد ، تقاضای زیاد ، عدم اطمینان در مورد شرایط آب و هوایی و اقتصاد کلان مربوط به اپیدمی ، قیمت ها را افزایش می دهد. خطرات اصلی عدم امنیت غذایی افزایش قیمت ها و کاهش درآمد است ، به این معنی که خانواده های بیشتری مجبور به کاهش مقدار و کیفیت مصرف مواد غذایی خود می شوند. در بسیاری از کشورها ، قیمت های خرده فروشی به دلیل محدودیت های اپیدمی ، کاهش ارزش و سایر عواملی که نشان دهنده تأخیر طولانی مدت در عرضه است ، بالا است. افزایش قیمت مواد غذایی تأثیر بیشتری در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​نسبت به کشورهای با درآمد بالا دارد زیرا آنها برای درآمد خود مواد غذایی بیشتری مصرف می کنند.

برخی از تولیدکنندگان مواد غذایی نیز با از دست دادن مواد غذایی روبرو شده اند ، و قوانین مصرف را به کالاهای اصلی تغییر داده اند. اگرچه ناامنی غذایی فعلی به طور کلی بر کمبود مواد غذایی تأثیر نمی گذارد ، اما اختلالات عرضه و تورم بر منابع مهم کشاورزی مانند کودها و غلات تأثیر می گذارد.

بیماری کوید – 19 قحطی در بیشتر جوامع شهری به وجود آورد. تخمین زده می شود که ناامنی حاد غذایی تا پایان سال 2021 80٪ افزایش یابد (از 149 میلیون به 190 میلیون قبل از بیماری کوید). به طور قابل توجهی ، در سال 2020 ، بودجه کافی مانع از یافتن کمک مورد نیاز شرکای امنیت غذایی شد و کاهش رژیم غذایی در کشورهایی مانند یمن منجر به کاهش مصرف مواد غذایی شده است ، در حال حاضر یمن یکی از آسیب پذیرترین کشورها است. خطر واقعی گرسنگی است. جهان به یک روش بهتر برای مقابله با گرسنگی نیاز دارد. البته ، از سال 1979 در جبهه گرسنگی کار سختی انجام شده است ، و این ، همراه با تحقیق ، نوآوری و کمک ، به کاهش 50 درصدی کمبود مواد غذایی در جهان کمک کرده است.

منابع

شبکه امداد .int

worldbank.org

gho.unocha.org

آسیاب شده کام

actionagainsthunger.org

انتهای پیام