درمان سریع شکستگی لگن سالمندان بدون جراحی

لگن به یک مجموعه از استخوان‌ها در سطح فوقانی ران گفته می‌شود که از چندین استخوان مجزا ساخته شده است. شکستگی استخوان لگن به وضعیتی گفته می‌‌شود که هر یک از این استخوان‌ها دچار شکستگی شوند. در برخی موارد از شکستگی لگن، بیش از یک استخوان در این ناحیه دچار شکستگی می‌‌شود و این شکستگی‌ها کاملاً جدی هستند زیرا احتمال آن که این استخوان‌ها از جای خود خارج شوند وجود دارد و نیاز به درمان توسط متخصص لگن در اصفهان می باشد.

 شکستگی استخوان لگن چقدر جدی است؟

جدی بودن شکستگی استخوان لگن به این مسئله بستگی دارد که چه تعداد از استخوان‌ها دچار شکستگی شده باشند، شدت شکستگی آنها چقدر است و چه نوع آسیب دیدگی‌هایی ممکن است متوجه اعضای داخل حفره لگن شده باشد. شکستگی استخوان لگن به لحاظ شدت بروز آن از شکستگی خفیف تا شکستگی حاد و تهدید کننده متغیر است.

 چه عواملی باعث بروز شکستگی استخوان لگن می‌شوند؟

معمولاً شکستگی شدید استخوان لگن در پی ضربه‌های جدیدی ناشی از تصادفات خودرویی، تصادف با موتور سیکلت، زمین خوردن از اسب و سقوط از ارتفاع رخ می‌‌دهد. شکستگی استخوان لگن به علت ضربه‌های پر قدرت و پر سرعت ایجاد می‌شود و اغلب استخوان لگن دچار دررفتگی خواهد شد که بیمار به مراقبت فوری در بیمارستان نیاز دارد. شکستگی استخوان لگن که خیلی جدی نیست و استخوان لگن دچار در رفتگی نشده است اغلب پس از زمین خوردن رخ می‌دهد و این مسئله در مواردی که فرد دچار پوکی استخوان شده باشد کاملاً جدی است. به همین دلیل شکستگی دردناک اما بدون دررفتگی در میان افراد مسن که احتمال پوکی استخوان در آنها زیاد است کاملا شایع می‌باشد. از سوی دیگر این افراد به علت ناتوانی ناشی از بالا رفتن سن بیشتر مستعد زمین خوردن هستند.

علائم و نشانه های دررفتگی مفصل ران

– درد شدید در ران
– ناتوانی در حرکت دادن پا
به سمت داخل و یا خارج
– بی حس شدن انگشت ها، قوزک پا و یا کل پا

تست های تشخیصی دررفتگی مفصل ران عبارتند از:

– رادیوگرافی، که تصاویر دقیقی از استخوان ها و مفصل ران را در اختیار پزشک قرار می دهد. این تست هم چنین مواردی مانند دررفتگی ران و یا سایر آسیب ها را نیز نشان می دهد.

– سی تی اسکن، تستی که جزئیات دقیقی از مفصل ران از جمله دررفتگی، شکستگی و یا سایر آسیب ها را نشان می دهد.

 متخصص ارتوپدی به معاینه فیزیکی بیمار خواهد پرداخت. با این حال، به منظور بررسی برخی از و یا دیگر تست ها، تست هایی مانند سی تی اسکن از سوی پزشک تجویز خواهد شد.

مهم است که تا شش ساعت بعد از بروز آسیب نسبت به درمان اقدام صورت گیرد، تا از بروز آسیب ها و عوارض دائمی پیشگیری به عمل آید. دررفتگی لگن می تواند روند خونرسانی به پاها را تحت تاثیر قرار دهد و به اعصاب آسیب بزند. در صورتی که شکستگی رخ نداده باشد، درمان های اولیه مانند جااندازی بسته و اعمال فشار جهت بازگشت لکن به داخل سوکت در نظر گرفته خواهد شد. این روش اغلب با موفقیت همراه است اما در صورتی که این روش با موفقیت همراه نباشد، ریداکشن باز و جراحی تثبیت داخلی انجام می شود که با برداشت بافت و یا اجزای استخوان و در نهایت، تغییر پوزیشن استخوان ها همراه می باشد.

در صورتی که فرد در گذشته تحت جراحی تعویض مفصل لگن قرار گرفته باشد، ممکن است نیاز به تعویض پروتز باشد.

– Closed Reduction. در این روش، استخوان پشت ران به داخل سوکت منتقل می شود. این کار با چرخش پا و حرکت دادن ران در زوایای مختلف انجام خواهد شد. در صورتی که امکان انجام این کار وجود نداشته باشد، جراحی در نظر گرفته خواهد شد.

– Open Reduction. روش جراحی که با بیهوشی انجام می شود و استخوان ران به محل اصلی خود برگردانده می شود. جهت انجام این جراحی، برشی در مفصل ران ایجاد می شود تا امکان مشاهده و ترمیم ناحیه فراهم گردد. بعد از جراحی، سی تی اسکن و یا اشعه ایکس انجام خواهد شد.

کودکان بیشتر از بزرگسالان در معرض دررفتگی لگن هستند. جراحی، درمانی است که برای نوزادان در نظر گرفته می شود و میزان موفقیت نود درصدی را به همراه دارد. روش های دیگری در دسترس هستند که همگی به ثابت نگه داشتن مفصل کمک می کنند.

درمان لگن درد

لگن درد مشکلی است که می تواند در پی ساییدگی مفصل این ناحیه ایجاد شود. انجام فعالیت های شدید بدنی، تصادفات و یا انجام ناصحیح برخی حرکات بدنی می توانند منجر به بروز درد در ناحیه لگن شوند. تشخیص اولیه می تواند از بروز درد بیشتر و مشکلات بعدی پیشگیری کند.

آگاهی از محل دقیق بروز درد، به تعیین علت و در نظر گرفتن روش درمانی مناسب و موثر کمک می کند. از آن جایی که عوامل مختلفی در بروز لگن درد دخیل هستند، باید حتما نسبت به درمان این درد اقدام صورت گیرد.

عدم درمان لگن درد می تواند مشکلاتی را در راه رفتن، دویدن و چرخاندن قسمت فوقانی بدن ایجاد کند. توصیه می شود در صورت بروز درد در مفصل لگن، به متخصص ارتوپدی مراجعه کنید.

علائم و نشانه های لگن درد

لگن درد می تواند به طرق زیر ظاهر شود:

–              دردی مبهم به گونه ای که فرد هنگام حرکت و یا فشار، کشیدگی را در مفصل احساس می کند

–              احساس ناراحتی که با قرارگیری در برخی پوزیشن ها مانند ایستادن تسکین می یابد و با دراز کشیدن به پهلو شدت می گیرد

–              احساس تسکین درد هنگام راه رفتن، چرا که عضلات شل و رها می شوند

–              تشدید درد هنگام ورزش های سنگین و یا تکرار حرکات

در صورت عدم بهبود درد بعد از چند روز استراحت و یا مصرف داروی مسکن، باید به پزشک مراجعه شود. در صورتی که درد شدت بگیرد، علائمی از التهاب مشاهده شود و فرد قادر به ایستادن و یا تکان دادن پاهای خود نباشد باید سریعا نسبت به درمان اقدام صورت گیرد.

خوشبختانه امکان درمان لگن درد با مراقبت های فردی، فیزیوتراپی و یا مصرف دارو وجود دارد. در صورت لزوم، ممکن است نیاز به انجام جراحی باشد.

درمان های لگن درد عبارتند از:

–              تغییر در فعالیت ها. ایجاد تغییر در یک سری فعالیت ها به بدن اجازه ترمیم و بهبودی را خواهد داد. از انجام فعالیت های تماسی مانند فوتبال و یا تنیس باید خودداری شود. در مقابل، انجام فعالیت های سبک مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا توصیه می شود.

–              استفاده از ابزارهای کمکی. حتی افراد جوانی که دچار درد در ناحیه لگن می شوند، باید هنگام راه رفتن از عصا و یا واکر استفاده کنند.

–              استراحت، استفاده از کمپرس یخ، بالا نگه داشتن پا

–              فیزیوتراپی. انجام تمرینات و حرکات مناسب به همراه ماساژ می تواند به تقویت قوای عضلانی و بهبود دامنه حرکتی مفصل لگن و در نهایت، تسکین درد کمک کند.

–              مصرف دارو. که می تواند به صورت خوراکی و یا تزریقی برای بیمار در نظر گرفته شود. برای دردهای خفیف تر، داروهای مسکن مانند استامینوفن موثر می باشد. در شرایط شدیدتر مانند شکستگی و یا عفونت ها، اوپیوئید از سوی پزشک تجویز خواهد شد.

–              روش های جراحی. جراحی در موارد بسیار شدید تجویز می شود. جراحی  به صورت باز و با قرارگیری پروتز یا همان ایمپلنت انجام خواهد شد. پارگی لابروم لگن با تکینک جراحی به نام آرتروسکوپی و با قرارگیری دوربین و ابزارها از طریق برش های کوچک انجام می شود.

هنگام تصمیم گیری در خصوص درمان لگن درد ابتدا و مقدم بر هر موضوعی، علت بروز درد باید تشخیص داده شود. هر گونه شرایط موجود نیز باید مورد بررسی قرار بگیرد. به عنوان مثال، اگر کشیدگی عضلانی، استئوآرتریت و یا التهاب تاندون علت بروز لگن درد باشند، امکان تسکین درد با مصرف داروهای مسکن وجود دارد. استامنیوفن و داروهای ضد التهابی- غیر استروئیدی مانند ژلوفن و نوافن از جمله داروها هستند.

دو تا سه ماه طول می کشد تا روند ترمیم طی شود. در صورتی که شکستگی اتفاق افتاده باشد، مدت زمان طی شدن روند ترمیم بیشتر خواهد بود. از بیمار خواسته می شود حرکت مفصل لگن را تا چند هفته محدود کند. فرد باید هنگام راه رفتن از عصا و یا واکر استفاده کند.

در صورتی که نیاز به جراحی باشد، نیاز است تا چند ماه فیزیوتراپی انجام شود تا به تسریع روند بهبودی کمک شود. دررفتگی لگن با درد شدید همراه است و از آن جایی که شرایط اورژانسی در نظر گرفته می شود، باید نسبت به درمان اقدام صورت گیرد.

دررفتگی لگن چیست؟

مفصل لگن از یک مفصل گوی و کاسه تشکیل شده است. استابولوم یا سوکت بخشی از استخوان لگن است. توپ سر یا انتهای بالایی استخوان ران (فمور) است. هم توپ و هم حفره توسط یک غضروف مفصلی پوشانده شده اند که سطحی بدون اصطکاک برای استخوان لگن و استخوان ران ایجاد می کند تا در طول حرکت در مفصل روی یکدیگر سر بخورند.

دررفتگی لگن به منظور جابجا شدن یا در رفتن کامل مفصل توپی ران از حفره لگن می باشد. این یک مورد اورژانس پزشکی دردناک و جدی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. در بسیاری از موارد، بافت‌های نرمی که استخوان‌ها را در کنار هم نگه می‌دارند و اعصاب اطراف لگن نیز آسیب می‌بینند.

انواع دررفتگی لگن چیست؟

وقتی در رفتگی لگن اتفاق می افتد، سر استخوان ران به دو صورت از قسمت گوی شکل خارج می شود:

• در رفتگی خلفی (پشتی): در این نوع در رفتگی که در 90 درصد بیماران اتفاق می افتد، استخوان ران به سمت عقب در می رود. در این نوع در رفتگی قسمت پایینی اندام تحتانی در موقعیت ثابتی گیر می کند به صورتی که زانو و پا به سمت وسط بدن متمایل شده است.
• در رفتگی قدامی (جلو): این نوع دررفتگی بسیار کمتر رایج است. در این نوع در رفتگی سر استخوان ران به سمت جلو در می رود و لگن تنها کمی خم می شود و پا به سمت بیرون از بدن متمایل می شود.

سابلوکساسیون هیپ

سابلوکساسیون، زمانی است که توپ مفصل ران شروع به خارج شدن از حفره می کند، اما این کار به طور کامل رخ نمی دهد. سابلوکساسیون مفصل ران، که به عنوان دررفتگی جزئی نیز شناخته می شود، در صورت عدم بهبودی مناسب، می تواند به یک مفصل ران کاملاً دررفته تبدیل شود.

در اغلب مواقع که مفصل لگن در می رود، رباط ها، لابروم، ماهیچه ها و دیگر بافت های نرم نگهدارنده استخوان آسیب می بینند.

علائم در رفتگی لگن چیست؟

در رفتگی لگن بسیار دردناک می باشد. بیمار قادر به حرکت پای خود نبوده و در صورتی که به اعصاب آسیب وارد شده باشد، ممکن است حس و حرکتی در پا و قوزک پا وجود نداشته باشد.

علائم مرتبط با دررفتگی لگن عبارتند از:

• درد شدید در ناحیه لگن
• ناتوانی در حرکت دادن پا
• پا به داخل یا خارج پیچ خورده است.
• بی حسی پا، مچ پا یا ساق پا

همچنین ممکن است صدماتی به سایر قسمت‌های بدن که در اثر ضربه ایجاد می‌شود، وجود داشته باشد.

علائم همچنین ممکن است به دلیل عوارض فوری یا تاخیری دررفتگی رخ دهد.

برخی از عوارض دررفتگی مفصل ران عبارتند از:

• آسیب عصب: به ویژه عصب سیاتیک که از کمر به پایین پشت ساق پا کشیده می شود، که می تواند باعث ضعف در پاها شود.
• استئونکروز: اگر رگ های خونی آسیب ببینند، می تواند خون رسانی به استخوان های مفصل ران را متوقف کند و منجر به استئونکروز شود، یک وضعیت دردناک که در نهایت می تواند منجر به تخریب مفصل ران شود.
• آرتریت : غضروف محافظ استخوان لگن می تواند آسیب ببیند و منجر به آرتریت شود.

دررفتگی مکرر می تواند در افرادی که به دلیل ضعیف شدن بافت های اطراف دچار دررفتگی مفصل ران شده اند رخ دهد.

علل در رفتگی لگن چیست؟

به طور معمول، دررفتگی لگن یک آسیب تروماتیک است که در نتیجه یک نیروی عظیم در هنگام تصادفات وسایل نقلیه ماشین  و موتور یا به دلیل سقوط رخ می دهد.

تصادف با ماشین از شایع ترین دلایل در رفتگی لگن در نتیجه تروما می باشد. زمانی که زانو به داشبورد ماشین برخورد می کند، این نیرو موجب عقب رفتن ران شده و سر توپی شکل مفصل لگن از جای اصلی خود در می رود. بستن کمربند ایمنی به طور قابل توجهی خطر این آسیب را کاهش می دهد. از دیگر عوامل در رفتگی مفصل لگن افتادن از بلندی مانند نردبان می باشد.

این نوع در رفتگی با یا دیسپلازی هیپ متفاوت است. در رفتگی لگن ناشی از ضربه زمانی رخ می دهد که سر استخوان ران یا فمور با نیروی زیادی از قسمت کاسه ای شکل مفصل که در ناحیه لگنی قرار دارد، خارج شود.